Η ΑΠΙΣΤΗ ΠΟΡΝΗ ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΡΟ ΜEΣΑ ΤΟΥΣ

Η τεράστια παγκόσμια κρίση που ξέσπασε ξαφνικά το Σεπτέμβριο του 2008 αναστάτωσε όλους τους μεγάλους ηγέτες της γης (G20) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ), οι οποίοι έκτοτε συγκεντρώνονται για να διαχειριστούν τη σωτηρία του πληγωμένου και μέχρι πρότινος ακλόνητου και εξυψωμένου συστήματός τους: «κάθομαι σαν βασίλισσα πάνω σε πολλούς λαούς, πλήθη, έθνη και γλώσσες δεν είμαι χήρα και δεν θα δω πένθος» (Ματθαίος, 24:23, Αποκ.16:14, 17:15, 18:7).

      Το Δ.Ν.Τ, δημιουργήθηκε από τους ισχυρούς ηγέτες της γης ως παγκόσμιος δανειστής των εθνών για να μπορούν να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα από την τήρηση οικονομικών και πολιτικών μέτρων επιφέρουν υποχρεωτικά στα εξαρτώμενα έθνη τη δέσμευση της οικονομίας τους. Έτσι, χωρίς πόλεμο αφαιρούν το κυριαρχικό δικαίωμα του κάθε έθνους αλώνοντας την οικονομία του.

     Ωστόσο, η πρωτοφανής στροφή του Δ.Ν.Τ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης -της πιο πλούσιας οικονομίας στον κόσμο- εναντίον τριών μελών τους, σημειοδοτεί, σύμφωνα με τον Χριστό, το τέλος κάθε μορφής διακυβέρνησης/βασιλείας των ανθρώπων στη γη: «κάθε βασίλειο, πόλη, σπίτι που εγείρεται εναντίον του εαυτού του, ερημώνεται και πέφτει» (Ματθ.12:25). Πράγματι, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση της διάσωσής τους από την κρίση, η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία και άλλα έθνη, παραδίδουν την κυριαρχία τους στους τεχνίτες της καταστροφής, στο Δ.Ν.Τ και στους ισχυρούς ηγέτες/βασιλείς της γης. Αυτοί, με τα πονηρά τους σχέδια και με ψευδείς εξαγγελίες οδηγούν τους λαούς σ’ ένα εντελώς μάταιο και επώδυνο αγώνα σωτηρίας των πολύτιμων πραγμάτων τους και τη διεθνή οικονομία σε μεγαλύτερη κρίση «εκείνος που προσφέρει βοήθεια θα σκοντάψει και εκείνος που λαβαίνει βοήθεια θα πέσει, και όλοι αυτοί θα φτάσουν μαζί στο τέλος τους» (Ιερ. 51:58, Ησ. 31:3). Το αχόρταγο πάθος τους για εξουσία, δύναμη και δόξα, δεν τους αφήνει να διορθώσουν το διεφθαρμένο σύστημά τους «καθυστερείστε και νιώστε κατάπληξη», το οποίο πήρε φωτιά εξαιτίας ακριβώς της μεγάλης ανομίας τους (Ησ.29:9, Ψαλμ.2:10). Έτσι, η παράλογη εμμονή τους να κερδοσκοπούν μέχρι τέλους σε ένα όλο και πιο μικρό -λόγω της κλιμακούμενης κρίσης- κοινό τραπέζι κερδοφορίας τους, προκαλεί αναπόφευκτα την ολοσχερή ερήμωση του άλλοτε παραγωγικού συστήματός τους (Ιερ.51:46 Ιεζ.22:16). Στην πραγματικότητα, οι αλαζόνες βασιλείς της γης δεν αντιλαμβάνονται ότι κρίνουν και πολεμούν το αναξιόπιστο σύστημά τους με τις κρίσεις που δέχεται μια πόρνη, όταν αυτή ξαφνικά στερεί από τους εραστές της τους καρπούς της πορνείας/διαφθοράς της (Ιεζ.23:24). Δεν καταλαβαίνουν πως σύμφωνα με τις πληγές που επιφέρουν από μόνοι τους στο βασίλειό-σύστημά τους (το ερημώνουν, το γυμνώνουν, του κατατρώνε τις σάρκες του και το καίνε με φωτιά), φέρνουν και τους λαούς μέσα σ’ αυτό, στο τέλος τους (καταθλιμμένοι, φτωχοί, κατακρεουργημένοι, οριστικά κατεστραμμένοι), (Αποκ.17:16, 18:4,8, Ιεζ.7:27, 13:14). Δεν αντιλαμβάνονται, πως έχουν πέσει οι ίδιοι θύματα τού δόλιου μηχανισμού που χρησιμοποιούσαν για να παγιδεύσουν και να λαφυραγωγήσουν τον πλούτο άλλων, ξένων λαών, εξαθλιώνοντάς τους (Ψαλμ.9:15, Ρωμ.7:20, Αβ.2:8). Στο μέτρο της δίκαιης ανταπόδοσής τους, αδικούν τον εαυτό τους ως αμοιβή για την αδικοπραγία τους: έχουν στρέψει τα δικά τους καταστροφικά όπλα καταπάνω τους, βλάπτοντας τα δικά τους συμφέροντα, βασανίζοντας τους δικούς τους λαούς «ο άφρονας περιπλέκει τα χέρια του και τρώει τη δική του σάρκα» (Β΄ Πέτ.2:12, Εκκλ.4:5).

          Η ακριβή κατανόηση της καταδίκης αυτού του κόσμου, βοηθά εκείνους που θέτουν την ελπίδα τους στο Θεό, να γνωρίσουν τη δύναμη που έχει ο Λόγος Του Θεού να απελευθερώνει πνευματικά τον άνθρωπο από την ταλαιπωρία που δέχεται καθημερινά το δοκιμαζόμενο σώμα του (Ιεζεκ.7:26, Ρωμ.7:24). Το αυτοθυσιαστικό πνεύμα αγάπης, η υπακοή στο παράδειγμα θλίψης, ταπείνωσης και υπομονής που υπέδειξε ο Δάσκαλος της ζωής Ιησούς Χριστός στη διάρκεια της δικής του άδικης κακοπάθησης, αποδεικνύονται γι’ αυτούς σωτηρία «το λύτρο για την ψυχή του ανθρώπου είναι ο πλούτος του» (Παρ. 13:8). Αντίθετα, για τους υπερήφανους η καθημερινή απαξίωση του πλούτου τους γίνεται γι’ αυτούς ενέδρα και παγίδα και σκάνδαλο, και ανταπόδοση, γίνεται κατάρα (Ρωμ.11:9, Μιχ.4:13, Παρ.6:10), καθώς ο τρόμος της συμφοράς τους, τους ρίχνει σε σύγχυση και τους κάνει να σκεφτούν ότι για να γλυτώσουν την κρίση και να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τις σαρκικές επιθυμίες τους, «νομιμοποιούνται» περισσότερο από ποτέ, να επιδίδονται σα θηρία στο κακό, στην αδικία, στη βία, στη λεηλασία απέναντι στο συνάνθρωπό τους, σύμφωνα και με το καταστροφικό παράδειγμα σωτηρίας της θηριώδης εξουσίας και των επιζήμιων εμπνευστών της «κάθε άνθρωπος συμπεριφέρθηκε τόσο παράλογα ώστε δεν γνωρίζει τι κάνει» (Ρωμ.7:20, Ιερ.51: 6-58).

Ένα παράδοξο έργο στις ημέρες μας

 που οι καταφρονητές δεν το πιστεύουν

Ο Διάβολος από την αρχή έχει δώσει στις επτά βασιλείες-θηρίο (στις επτά αντίθεες κοσμοκατορίες που πέρασαν από τη γη: Αιγυπτιακή, Ασσυριακή, Βαβυλωνιακή, Μηδοπερσική, Ελληνική, Ρωμαϊκή και Αγγλο-Αμερικανική), τη δύναμή του, το θρόνο του και μεγάλη εξουσία.  Ωστόσο,   η πρώτη παρουσία του Χριστού στη γη ως πνευματικού Βασιλιά, είχε κατάφερει πλήγμα σε μία από τις επτά κοσμοκρατορίες, στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία όμως αναζωογονήθηκε και μετασχηματίστηκε σε «εκχριστιανισμένη» Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο). Αυτή μαζί με τις μετέπειτα ψευδοχριστιανικές εξουσίες συνέχισαν να διαπράττουν εγκλήματα, αλλά αυτή τη φορά στο όνομα του Χριστού, για να παρομοιαστούν πολύ κατάλληλα με θηρίο-ψευδοπροφήτη που έχει δύο κέρατα όμοια με αρνιού, αλλά με ομιλία δράκου. Μετά, η ανακάλυψη του νέου κόσμου και των κρυμμένων θησαυρών του (φυσικών πόρων του), η βιομηχανική επανάσταση, η ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου και το κίνημα του διαφωτισμού, ανέδειξαν μια νέα τάξη, την αστική, η οποία αξίωνε το διαμερισμό του συσσωρευμένου με βία και λεηλασία άφθονου πλούτου της γης, ανάμεσα στους πολλούς. Έτσι, πλάστηκε το σημερινό μεγάλο βασίλειο-φρούριο των θησαυρών της ανομίας/ αμαρτίας του κόσμου, που σαν μια κυρίαρχη μεγαλειώδης πόρνη πλανά όσους λαχταρούν να απολαύσουν τη δύναμη της εξουσίας, τη μαγεία του πλούτου, τη μέθη της έπαρσης που «προσφέρει» το διεφθαρμένο εμπόριό της, να συμμετέχουν υποχρεωτικά στο άδικο κέρδος, στο μίσος, στο κακό, στο ψέμα, στο φθόνο, στην κλοπή, στην αιματοχυσία και σε ότι ακάθαρτο έργο βρίσκεται μέσα της. Έτσι, μέσω της λατρείας των πραγμάτων αυτού του κόσμου, ο άρχοντας αυτού του θαυμαστού κόσμου Διάβολος, σημαδεύει τα δικά του θηρία-αντίχριστους (εχθρούς του καλού), καθώς αυτοί με τα έργα τους και τα λόγια τους αντανακλούν την εικόνα του θηρίου που υπηρετούν. Αυτόν τον ιδεατό αλλά απατηλό κόσμο χρησιμοποιεί ο Διάβολος για να αποξενώσει τους λαούς από τον αληθινό Θεό και να κάνει τον κάθε άνθρωπο να μοιάσει σαν αυτόν: να ενεργεί σύμφωνα με τη δική του επιθυμία, σαν θεός (Β΄ Θεσ.2:3-5, Δανιήλ, 11:36-39, Μιχαίας, 4:5, Ησ. 14:4-20). Σήμερα όμως, που η κρίση αφαιρεί και ερημώνει το φαινομενικά λαμπρό σκηνικό πραγμάτων αυτού του κόσμου, οι ακμαίοι κάτοικοί του δεν δέχονται να υπομείνουν την συνακόλουθη ατίμωση της ωραίας εικόνας του εαυτού τους. Εγκλωβισμένοι μέσα στη φλεγόμενη Βαβέλ τους, δείχνουν φανερά την οργή του θηρίου που κρύβουν μέσα τους «εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστή και βία στη γη»(Ιερ.51:46). Φαντάζονται, πως με το να εξακολουθούν να ενεργούν πονηρά θα διατηρήσουν τον απειλούμενο θησαυρό της ανομίας τους· τον αγαπημένο τους κόσμο· τη ζωή τους, ασφαλή (Αποκ.13:1-18, 17:1-18, Δαν.11:39, Β΄Θεσ.2:3, Παροιμ.6:34, Ιακ.4:4, Λουκ. 17:33).    

          Για μία ώρα (την ώρα που άρχισε η κρίση των εθνών, το Σεπτέμβριο του 2008), στο παγκόσμιο προσκήνιο εγέρθηκαν (πήραν εξουσία και δύναμη) 10 βασιλείς, οι G20. Ύστερα απ’ αυτούς κι από ανάμεσά τους, εγέρθηκε ένα μικρό κέρατο-βασιλιάς, το Δ.Ν.Τ, το οποίο εμφανίζεται ως ο όγδοος και τελευταίος κοσμοκράτορας βασιλιάς-θηρίο. Πράγματι, το Δ.Ν.Τ διαφέρει από τους άλλους βασιλείς G20, και η όψη του είναι ρωμαλαιότερη/μεγαλύτερη από τους συντρόφους του. Στην άνοδό του υπέταξε/ταπείνωσε τρεις από τους συντρόφους βασιλείς (την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία). Οι βασιλείς της γης G20, με μία σκέψη έχουν δώσει τη δύναμη και την εξουσία τους στο μεγαλύτερο βασιλιά-θηρίο Δ.Ν.Τ για να πολεμήσουν από κοινού την κρίση τους. Στη διάρκεια της κρίσης, το Δ.Ν.Τ και οι G20 θα διανοηθούν να μεταβάλλουν καιρούς και νόμους, όμως, οι αποτυχημένες μηχανορραφίες τους και τα κούφια λόγια τους είναι αυτά που φθείρουν, διαλύουν και τελικά καταστρέφουν τα λατρευτά έργα αυτού του κόσμου και τη δόξα τους, για να βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, πως χωρίς την ενέργεια χεριού (του Θεού), όλες οι βασιλείες του κόσμου εκδιώχνονται και συντρίβονται από τις ίδιες τις ενέργειες των υπηκόων τους (Αποκ.17:11-18, Δαν.7:7-28, 8:25, 2:44,45, 4:31,32, Ησ.14:20, Λουκ.17:33, Α΄ Ιωάν. 3:8).

         Καθώς αποκαλύπτονται οι ημέρες της δεύτερης παρουσίας του Χριστού στη γη ως δίκαιου κριτή, τα έθνη, οι αρχές, οι εξουσίες, οι δυνάμεις και οι φίλοι αυτού του κόσμου που χάνεται, βρίσκονται σε αναταραχή και στοχάζονται κενά πράγματα. Με κοινή βούληση να κρατήσουν το δικό τους κόσμο ζωντανό, εναντιώνονται στην επικράτηση της δίκαιης Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη κι σε εκείνους που την επιζητούν. Αλλά, ο αξιόπιστος και αληθινός Λόγος του Θεού και εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτόν θα νικήσουν, θα ζήσουν, επειδή «ο Χριστός είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλιάδων» (Αποκ.17:14): Δείτε το, καταφρονητές, και απορήστε με αυτό και αφανιστείτε, επειδή εγώ επεξεργάζομαι ένα έργο στις ημέρες σας, έργο που δεν πρόκειται να το πιστέψετε ακόμη και αν κάποιος σας το αφηγηθεί λεπτομερώς! (Πράξ.13:41, Αββακ.1:5).    

ΑΚΡΙΒΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ XΡΙΣΤΟΥ διά μέσου ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

(με πλάγια γράμματα εδάφια ή μέρη εδαφίων από τις Γραφές)

Ως πότε, άφρονες, θα μισείτε τη γνώση; Επειδή φώναξα αλλά εσείς αρνείστε, άπλωσα το χέρι μου αλλά κανείς δεν προσέχει, και αδιαφορείτε για όλες τις συμβουλές μου, και τον έλεγχό μου δεν τον δεχτήκατε. Όταν έρθει αυτό που τρέμετε και φτάσει σαν θυελλώδης άνεμος η συμφορά σας, όταν έρθουν πάνω σας στενοχώριες και δύσκολοι καιροί, τότε θα με καλούν, αλλά δεν θα απαντώ· θα με αναζητούν, αλλά δεν θα με βρίσκουν, επειδή μίσησαν τη γνώση, και το φόβο του Θεού δεν τον διάλεξαν. Δεν δέχτηκαν τις συμβουλές μου· έδειξαν έλλειψη σεβασμού για όλους τους ελέγχους μου: δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους, δεν διακρίνουν τα λόγια της κατανόησης, δεν παίρνουν τη διαπαιδαγώγηση που παρέχει ενόραση, δικαιοσύνη και κρίση και ευθύτητα, δεν πιστεύουν την αλήθεια, αρνούνται να εκτελέσουν δικαιοσύνη. Γι’ αυτό, θα φάνε από τους καρπούς της οδού τους και θα χορτάσουν από τις βουλές τους. Η ανυποταξία εκείνων που είναι άπειροι θα τους σκοτώσει και η ανεμελιά των αφρόνων θα τους καταστρέψει. Αυτός, όμως, που ακούει εμένα θα κατοικεί με ασφάλεια και θα είναι αδιατάρακτος από τον τρόμο της συμφοράς.

Επιστρέψτε μέσω του ελέγχου μου, τότε θα κάνω να αναβλύσει το πνεύμα μου προς εσάς· θα γνωστοποιήσω σε εσάς τα λόγια μου. Ζητάμε να γεμίσετε με την ακριβή γνώση του θελήματος του Θεού: να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας με κάθε σοφία και πνευματική κατανόηση, για να περπατήσετε αντάξια του Θεού με σκοπό να τον ευαρεστείτε πλήρως καθώς καρποφορείτε όσον αφορά κάθε καλό έργο και αυξάνετε στην ακριβή γνώση του Θεού, ενώ ενδυναμώνεστε με κάθε δύναμη σύμφωνα με την ένδοξη κραταιότητά του ώστε να υπομένετε πλήρως και να είστε μακρόθυμοι με χαρά. Να είστε αρμονικά ενωμένοι με αγάπη.., με προοπτική την ακριβή γνώση του ιερού μυστικού του Θεού, το οποίο είναι ο Χριστός. Σε αυτόν είναι προσεκτικά αποκρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Τον καιρό του τέλους, πολλοί θα περιτρέχουν και η αληθινή γνώση θα γίνει άφθονη. Και θα μιλούν για τις ενέργειες του Θεού, και θα έχουν ενόραση στο έργο του.

 

η αληθινη σοφια κραζει δυνατα στο δρομο: φροντιστε για καταφυγιο

Εξαιτίας της λεηλασίας των ταλαιπωρημένων, εξαιτίας του στεναγμού των φτωχών, τώρα θα εγερθώ…θα εκπληρώσει την επιθυμία εκείνων που τον φοβούνται, και θα ακούσει την κραυγή που υψώνουν για βοήθεια και θα τους σώσει. Ο Θεός σηκώνεται για κρίση… για να ζητήσει λογαριασμό από τον κάτοικο αυτής της γης για το σφάλμα του. Όσοι εκδηλώνουν ενόραση/διάκριση στο έργο του Θεού «αν (δεν) δείτε σημεία και θαυμαστά πράγματα, (δεν) πρόκειται να πιστέψετε», κατανοούν, ότι εξαιτίας του πλήθους των παραβάσεών τους τα έθνη σήμερα ελέγχονται/κρίνονται δίκαια από τις ίδιες τους τις κρίσεις και η έπαρση των ανθρώπων ταπεινώνεται, προκειμένου ο Θεός να οδηγήσει τους ανθρώπους σε μετάνοια και σε αναζήτηση της ακριβής γνώσης της χάρης του: όποιος βλέπει (αναγνωρίζει) τον γιο (το Χριστό) και ασκεί πίστη σ’ αυτόν (υποφέρει μαζί του επειδή κάνει το καλό) να έχει αιώνια ζωή. Για αυτή την κρίση εγώ ήρθα σε αυτόν τον κόσμο: για να δουν εκείνοι που δεν βλέπουν και να γίνουν τυφλοί εκείνοι που βλέπουν. Σήμερα, εκείνοι που συλλαμβάνουν το νόημα της δικαιοσύνης του, παρακινούνται  να μη ζουν πια για τον εαυτό τους (για την επιθυμία της σάρκας, την απόλαυση μιας πολυτελής ζωής…), αλλά μέσω πίστης να ζουν για τον Χριστό (σύμφωνα με τις εντολές του), με την ελπίδα να ζήσουν αιώνια σε μια νέα γη και νέους ουρανούς «Δείτε! Κάνω νέα τα πάντα». Εκεί, όταν η βασιλεία του κόσμου γίνει βασιλεία του Θεού και του Χριστού του, ο Θεός υπόσχεται ότι θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Ο Θεός, θεμελιώνει την πίστη εκείνων που βλέπουν διαρκώς τα καλά νέα της Βασιλείας να πλησιάζουν, με πειθώ πνεύματος σοφίας και με αποκάλυψη της δύναμής του «όταν ο πονηρός δει και επιστρέψει από όλες τις παραβάσεις του τις οποίες έχει κάνει και αρχίσει να εκτελεί κρίση και δικαιοσύνη, θα εξακολουθήσει να ζει, δεν θα πεθάνει».

 Η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται με εξαιρετικά εμφανή τρόπο. Όμως, εκείνοι που πεινούν και διψούν για τη δικαιοσύνη του ακούνε τη φωνή του: δίνουν προσοχή στα φοβερά παγκόσμια γεγονότα κρίσης και πείθονται πως συνεχώς βλέπουν τις προειδοποιήσεις του Θεού, μέσω των οποίων ο Θεός φανερώνεται/εμφανίζεται, να τους προτρέπει ξανά και ξανά να «βγουν έξω» από το πονηρό σύστημα πραγμάτων του κόσμου που σήμερα κατακρίνεται για να συντριβεί μαζί μ’ αυτούς που το λατρεύουν. Μέσω πίστης δέχονται να ακολουθήσουν/να μαρτυρήσουν για τον Χριστό, καθώς βλέπουν στο πρόσωπό του τη δοκιμασία τους αλλά και την οδό της ζωής, τον Χριστό, να πηγαίνει μπροστά από αυτούς. Μιμούμενοι το Πρώτιστο Παράγοντα σωτηρίας μέσω παθημάτων(τον Χριστό), υπομένουν τους πόνους στο σώμα τους επειδή κάνουν το καλό.., έως ότου τερματιστεί η κατάκριση του κόσμου. Το πνεύμα τους διδάσκεται, καθοδηγείται από το πνεύμα του Χριστού και αυτό τους βοηθά να αντιστέκονται στις στερήσεις και τους πειρασμούς που υποβάλλει η κρίση, χωρίς να φοβούνται τις ημέρες που θα έρθει το κακό, όταν τους περικυκλώσει η ανομία εκείνων που τους υποσκελίζουν. Και όσο το πνεύμα τους συνεχίζει να παραμένει προσκολλημένο/σύμφωνο με το πνεύμα του Χριστού, τόσο αυτοί αυξάνουν σε ακριβή γνώση του πνευματικού τους Πατέρα. Κι αυτό γίνεται ακριβώς από το Θεό, καθώς τους τροφοδοτεί/αναζωογονεί με υπομονή, αποκάλυψη, σοφία, δύναμη, αγαλλίαση, ειρήνη, θάρρος, ελπίδα, παρηγοριά, αγάπη, έλεος, αλήθεια και πίστη, ώστε και να θέλουν και να ενεργούν σε αρμονία με το θέλημά του -κατά το Χριστό- μέχρι η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο θνητό τους σώμα, μέχρι το τέλος του αγώνα τους, τη νίκη της πίστης τους, την επιδοκιμασία, το δώρο του Θεού, την αιώνια ζωή/τη δικαίωση, επειδή έχουν δεχτεί ως εγγύηση το πνεύμα του στην καρδιά τους, μέσω του βασιλιά της ζωής, τον αναστημένο Ιησού Χριστό: «Εγώ, όλους εκείνους για τους οποίους νιώθω στοργή, τους ελέγχω και τους διαπαιδαγωγώ. Να είσαι, λοιπόν, ζηλωτής και να μετανοήσεις. Δες! Στέκομαι στην πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου... θα αναζωογονήσω το πνεύμα των ταπεινών και την καρδιά εκείνων που συντρίβονται.

Όμως, οι απειθείς στις προειδοποιήσεις του Θεού και οι ανυπάκουοι στο κάλεσμα/έλεγχο της στοργικής καλοσύνης του άνθρωποι, περιπλανιούνται ανίσχυροι, σε αγωνιώδη αβεβαιότητα, θλίψη και αδιέξοδο, μπροστά στη θέα της αποδόμησης και της κατάρρευσης του εξυψωμένου συστήματος πραγμάτων τους, καθώς αυτά αποδεικνύονται άχρηστα και ανίκανα να τους διασώσουν «όμοιοι με αυτά θα γίνουν εκείνοι που τα φτιάχνουν(θα φθαρούν…), όλοι εκείνοι που εμπιστεύονται σε αυτά». Με την ανομία του άδικου κέρδους τους οργίστηκα(ο Θεός) και τους χτύπησα, κρύβοντας το πρόσωπό μου, ενώ ήμουν οργισμένος, αλλά αυτοί εξακολούθησαν να περπατούν ως ανυπότακτοι στις βουλές και το πείσμα της κακής τους καρδιάς. Η ξαφνική κρίση/χτύπημα στο συσσωρευμένο με απάτη και λεηλασία πλούτο της γης το 2008, παγιδεύει με φωτιά τους εραστές/μετόχους του πορνικού/άνομου συστήματος προσφοράς δύναμης και εξουσίας. Σκανδαλισμένοι και οργισμένοι από την αποκάλυψη της πραγματικής τους εικόνας, μαζί ο άφρονας και ο παράλογος, εμμένουν στις αχόρταγες ιδιοτελείς επιθυμίες τους «το ίδιο σας το πνεύμα, σαν φωτιά, θα σας καταφάει», βλάπτοντας οι ίδιοι τον εαυτό τους «ο άφρονας σταυρώνει τα χέρια του και τρώει την ίδια του την σάρκα». Καθοριστικό ρόλο στη πραγματοποίηση των λόγων του Θεού, διαδραματίζουν οι ανέντιμοι κυβερνήτες της γης. Αυτοί, απέναντι στη κρίση αρνούνται να εκτελέσουν δικαιοσύνη και με μία σκέψη συμπορεύονται πλήρως με το πνεύμα του καταστροφέα των εθνών Διάβολο. Παραπλανούν τους λαούς «ο λαός θα γίνει τροφή για τη φωτιά» σε ένα φαινομενικά κοινό αγώνα διατήρησης των καρπών του διεφθαρμένου εμπορίου τους «οι λαοί θα μοχθήσουν εντελώς μάταια, και οι εθνότητες απλώς και μόνο για τη φωτιά· και θα αποκάμουν». Οι ενέργειές τους ενισχύουν τα χέρια όσων πράττουν το κακό, με αποτέλεσμα η λεηλασία την οποία κάνουν οι πονηροί για να διατηρήσουν τη ζωή τους ασφαλή να οδηγήσει στην εσωτερική άλωση και ερήμωση τού συστήματος «ασφαλώς θα βεβηλωθείς μέσα σου», μέσω του αλληλοσπαραγμού τους «βία στη γη και άρχοντας εναντίον άρχοντα». Η διαίρεση, το χάος και ο τρόμος της συμφοράς που φέρνει η ανεξέλεγκτη διάλυση κάθε κυβέρνησης, εξουσίας και δύναμης, εμποδίζει τα παιδιά-θύματα αυτού του συστήματος πραγμάτων να κατανοήσουν αυτό που έχει ακουστεί, ότι ο άρχοντας αυτού του κόσμου Διάβολος επειδή φτάνει στο τέλος του, ‘εκβάλλει’, εξωθεί σε βίαιη ανατροπή το βασίλειό του ξεπουλώντας στο θάνατο τους υπηκόους του: κατέστρεψες την ίδια σου τη γη, σκότωσες τον ίδιο σου το λαό. Ο Διάβολος έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό…και σωθούν «όλη η σοφία των ανθρώπων έχει πέσει σε σύγχυση». Γι’ αυτό και επιτρέπει ο Θεός να φτάσει σε αυτούς μια ενέργεια πλάνης(του Διαβόλου), για να πιστέψουν το ψέμα, ώστε να κριθούν όλοι επειδή δεν πίστεψαν την αλήθεια αλλά βρήκαν ευχαρίστηση στην αδικία. Η ελπίδα τους θα είναι εκπνοή της ψυχής: όταν κραυγάσουν για βοήθεια, η συλλογή των αντικειμένων τους δεν θα τους ελευθερώσει «ούτε το ασήμι τους ούτε το χρυσάφι τους θα μπορέσουν να τους διασώσουν την ημέρα της σφοδρής οργής του Θεού».
             

 Άρχισες να βασιλεύεις, αλλά τα έθνη οργίστηκαν. Πράγματι, η οργή του ανθρώπου θα καταντήσει προς έπαινο του Θεού, θα τον εξυμνήσει, διότι η οργή του ανθρώπου δεν απεργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο Χριστός κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη (πώς;): ο Λόγος τον οποίο έχει πει είναι εκείνος που κρίνει τους ανθρώπους την τελευταία ημέρα «με το μέτρο(κρίσης) με το οποίο μετράτε(κρίνετε) θα μετρηθεί σε εσάς, ναι, θα σας προστεθεί περισσότερο!». Σήμερα, βγαίνει/εκπληρώνεται αληθινός ο Λόγος του Θεού: θα υποστούν καταστροφή στην πορεία της καταστροφής τους, αδικώντας τον εαυτό τους ως αμοιβή για την αδικοπραγία «κάθε παράβαση και πράξη ανυπακοής έλαβε ανταπόδοση σε αρμονία με τη δικαιοσύνη». Αυτός θα εξηγήσει ξεκάθαρα στα έθνη τι είναι δικαιοσύνη (με ποιο τρόπο;): «κάνοντας ανταπόδοση στον πονηρό με το να θέσεις την πορεία του πάνω στο κεφάλι του… τα προβλήματα που έφερε θα επιστρέψουν πάνω του... σύμφωνα με τον δρόμο του ανθρώπου θα κάνει να του συμβεί». Διότι αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για τη σάρκα του θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του. Οι άνθρωποι που επιδίδονται στην κακία δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρίση. Όταν οι πονηροί βλαστάνουν(αυξάνουν) και όλοι όσοι πράττουν βλαβερά πράγματα, αυτό γίνεται για να αφανιστούν για πάντα με το να χωριστούν ό ένας από τον άλλον(διαίρεση). Ξέρετε να ερμηνεύετε την όψη του ουρανού, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε να τα ερμηνεύσετε. Μόνο με τα μάτια σου θα παρατηρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των πονηρών. Έτσι, χωρίς την ενέργεια χεριού! πέφτουν εξαιτίας των ίδιων των βουλών τους «τα έθνη βούλιαξαν στο λάκκο που έφτιαξαν». Διότι αν δεν πιστεύετε ότι εγώ είμαι αυτός θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας. Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν σκανδαλίζεται με εμένα.  

Διανύουμε «την ημέρα της οργής του Θεού» και τι αποκαλύπτεται στη διάρκειά της;

1) Να γιατί θα κάνω να ταραχτεί ο ουρανός, και η γη θα σειστεί από τη θέση της στη διάρκεια της σφοδρής οργής του Θεού των στρατευμάτων και στη διάρκεια της ημέρας του φλογερού θυμού του. Διότι όπως εσείς ήπιατε πάνω στο άγιο βουνό μου, έτσι θα πίνουν διαρκώς όλα τα έθνη και θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ «επειδή βεβήλωσαν τη γη μου(λεηλάτησαν την κληρονομιά μου) θα ανταποδώσω στο πλήρες το σφάλμα τους και την αμαρτία τους»: το υποβιβάζει, το υποβιβάζει μέχρι τη γη (το αμαρτωλό σύστημα πραγμάτων που με τη μαγεία της δύναμης της χλιδής του παροδηγεί σαν πόρνη όλα τα έθνη) «οι κρίσεις εναντίον σου θα είναι σαν το φως που προβάλλει!».

2) Η ξαφνική πλημμύρα(συμφορά) που κατακλύζει… θα σας παρασύρει μακριά, επειδή θα περνάει το ένα πρωί μετά το άλλο, στη διάρκεια της ημέρας και στη διάρκεια της νύχτας· και θα προκαλεί φρικίαση και μόνο, ώστε να κάνει άλλους να κατανοήσουν αυτό που έχει ακουστεί!

3) Θα φορέσουν περιόδους τρόμου…σαν τους βασανιστικούς πόνους της εγκύου. Δείτε! Συμφορά θα προχωρεί από έθνος σε έθνος…δεινά επί δεινών θα έρχονται και είδηση επί είδησης θα φτάνει… θα πέσουν ανάμεσα σε εκείνους που πέφτουν. Ανταπόδωσε(θεέ) σε αυτούς ότι έκαναν.

4) Και στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων(κυβερνητών), ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί. Και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό. Θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες και η ίδια θα παραμένει στους αιώνες. Διότι πρέπει να βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του.

5) Πάρτε ολόκληρη την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθείτε στη διάρκεια της πονηρής ημέρας. Ο γιος που ενεργεί με ενόραση μαζεύει στη διάρκεια του καλοκαιριού· ο γιος που ενεργεί επαίσχυντα κοιμάται βαθιά στη διάρκεια του θερισμού/της κρίσης. Λίγος ακόμη ύπνος, λίγο ακόμη γλυκοκοίμισμα… καθώς είσαι ξαπλωμένος,  και σίγουρα η φτώχεια σου θα έρθει σαν ληστής και η στέρησή σου σαν ένοπλος άντρας. Και αν έρθει στη διάρκεια της δεύτερης φυλακής, ή ακόμη και της τρίτης, και τους βρει έτσι(άγρυπνους, σε εγρήγορση), ευτυχισμένοι είναι εκείνοι!

6) Eξαιτίας της αύξησης της ανομίας η αγάπη των περισσοτέρων θα ψυχρανθεί, αλλά εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί…Να χαίρεστε εφόσον είστε συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού (στη διάρκεια της ταπείνωσής του), για να χαρείτε και να νιώσετε αγαλλίαση και κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της δόξας του. Έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν…εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του.

7) Και στη διάρκεια εκείνου του καιρού θα σηκωθεί ο Μιχαήλ(ο Χριστός), ο μεγάλος άρχοντας που στέκεται υπέρ των γιων του λαού σου. Και θα έρθει καιρός στενοχώριας τέτοιας που δεν θα έχει έρθει από τότε που υπήρξε έθνος ως εκείνον τον καιρό. Και στη διάρκεια εκείνου του καιρού(της στενοχώριας) ο λαός σου θα διαφύγει... διότι τότε θα γίνει μεγάλη θλίψη, τέτοια που δεν έχει συμβεί από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα. Ναι, θα γίνει όπως όταν κάποιος διψασμένος ονειρεύεται ότι πίνει, αλλά ξυπνάει και είναι κουρασμένος και η ψυχή του είναι κατάξερη· έτσι θα γίνει με το πλήθος όλων των εθνών που διεξάγουν πόλεμο(αγωνίζονται) εναντίον του Όρους Σιών (της Βασιλείας του Χριστού). Όπως συνέβη στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Γιου του ανθρώπου(του Χριστού): καθυστερήστε και νιώστε κατάπληξη· τυφλώστε τον εαυτό σας και τυφλωθείτε. Μέθυσαν, αλλά όχι με κρασί· παραπάτησαν, αλλά όχι από μεθυστικό ποτό(πνεύμα βαθύ ύπνου).  Κάθε άνθρωπος συμπεριφέρθηκε τόσο παράλογα ώστε δεν γνωρίζει.

Ο Θεός δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια. Σκίστε την καρδιά σας και επιστρέψτε στον Θεό, τον Θεό σας, διότι αυτός είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη, και ασφαλώς θα μεταμεληθεί για τη συμφορά.

Πώς «όλοι διαπαιδαγωγούμαστε από τον Θεό»;

Εγώ, όλους εκείνους για τους οποίους νιώθω στοργή, τους ελέγχω και τους διαπαιδαγωγώ «όταν κρινόμαστε, διαπαιδαγωγούμαστε από τον Θεό, για να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο». Και δεν πρόκειται να διδάσκουν ο καθένας το συμπολίτη του και ο καθένας τον αδελφό του, λέγοντας: «γνώρισε τον Θεό!» διότι όλοι θα με γνωρίζουν. Ο Θεός γίνεται γνωστός από την κρίση την οποία έχει εκτελέσει: προσέχοντας τους δρόμους της κρίσης... τότε θα κατανοήσεις τη δικαιοσύνη και την κρίση και την ευθύτητα, ολόκληρη την πορεία αυτού που είναι καλό. Η πίστη έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς: θα εξυψωθώ ανάμεσα στα έθνη, θα εξυψωθώ στη γη. Θεέ, το χέρι σου έχει υψωθεί, αλλά αυτοί δεν το βλέπουν: θα συντρίψει βασιλιάδες την ημέρα του θυμού του,  θα εκτελέσει κρίση μέσα στα έθνη. Πείτε ανάμεσα στα έθνη: «ο Κύριος μας έχει γίνει βασιλιάς, ας ταραχτούν οι λαοί…διότι έχει έρθει να κρίνει τη γη. Θα κρίνει τα παραγωγικά εδάφη με δικαιοσύνη, και τους λαούς με την πιστότητά του». Ας μην καυχιέται ο σοφός για τη σοφία του, ας μην καυχιέται ο πλούσιος για τον πλούτο του, αλλά εκείνος που καυχιέται ας καυχιέται για το ότι έχει ενόραση και έχει γνώση για εμένα, ότι εγώ είμαι ο Θεός(που εκδηλώνει στοργική καλοσύνη, κρίση και δικαιοσύνη στη γη).

Ο Θεός φέρεται σε εσάς σαν σε γιους: «Γιε μου, μην υποτιμάς τη διαπαιδαγώγηση από τον Θεό ούτε να εξαντλείσαι όταν ελέγχεσαι από εκείνον· διότι αυτόν που αγαπάει ο Θεός, τον διαπαιδαγωγεί· μάλιστα, μαστιγώνει όποιον δέχεται ως γιο». Όποιος διστάζει να χρησιμοποιήσει το ραβδί του μισεί το γιο του, αλλά όποιος τον αγαπάει επιδιώκει να τον διαπαιδαγωγεί «θα ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένιο ραβδί». Επιπλέον, είχαμε τους πατέρες της σάρκας μας για να μας διαπαιδαγωγούν, και τους δείχναμε σεβασμό. Δεν θα πρέπει να υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε; Είναι αλήθεια ότι καμιά διαπαιδαγώγηση δεν φαίνεται προς το παρόν να φέρνει χαρά, αλλά λύπη· ύστερα όμως, σε εκείνους που έχουν γυμναστεί από αυτήν αποφέρει ειρηνικό καρπό, δηλαδή δικαιοσύνη(αιώνια ζωή). Ακούστε, γιοι μου, τη διαπαιδαγώγηση του πατέρα και δώστε προσοχή, ώστε να γνωρίσετε την κατανόηση «κάνε με να κατανοώ, ώστε να εξακολουθήσω να ζω». Κράτησε τη διαπαιδαγώγηση· μην την αφήσεις. Διαφύλαξέ την, γιατί αυτή είναι η ζωή σου.  Δρόμος ζωής οι έλεγχοι της παιδείας: Δες! Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που τον ελέγχει ο Θεός· και τη διαπαιδαγώγηση του Παντοδυνάμου μην την απορρίπτεις! Διότι ο ίδιος προκαλεί πόνο, αλλά επιδένει την πληγή· συντρίβει, αλλά τα χέρια του γιατρεύουν. Μέσα από έξι στενοχώριες θα σε ελευθερώσει, και μέσα από εφτά, τίποτα βλαβερό δεν θα σε αγγίξει. Στην πείνα θα σε απολυτρώσει από το θάνατο... και δεν θα φοβηθείς τη λεηλασία όταν έρθει. Με τη λεηλασία και την πείνα θα γελάς, και το θηρίο της γης δεν θα χρειάζεται να το φοβάσαι. Τι μπορεί να μου κάνει ο άνθρωπος.

Με σκοπό τη διαπαιδαγώγηση υπομένετε. Και αφού υποφέρεις για λίγο προκειμένου να σε κάνει να γίνεις ταπεινός, να σε υποβάλει σε δοκιμή για να γνωρίσει τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σου, αν θα τηρήσεις τις εντολές του ή όχι, ο Θεός… θα τελειώσει ο ίδιος την εκγύμνασή σου, θα σε κάνει σταθερό, θα σε κάνει ισχυρό «σε κατέστησα εκλεκτό στο μεταλλουργικό καμίνι της ταλαιπωρίας». Έχω πίστη! Βοήθα με όπου χρειάζομαι πίστη! Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου, γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου.  Μάθε μου την οδό στην οποία πρέπει να περπατώ. Με τη δικαιοσύνη σου ας βγάλεις την ψυχή μου από τη στενοχώρια. Ο Θεός είναι πιστός και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθεύσει και τη διέξοδο για να μπορέσετε να τον υπομείνετε. Πρέπει να μπούμε στη βασιλεία του Θεού διαμέσου πολλών θλίψεων. Μην παραξενεύεστε για τη φωτιά που καίει ανάμεσά σας, η οποία γίνεται σε εσάς για δοκιμασία, σαν να σας έβρισκε κάτι παράξενο, απεναντίας, να χαίρεστε εφόσον είστε συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού, για να χαρείτε και να νιώσετε αγαλλίαση και κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της δόξας του. Ο φόβος του Θεού είναι διαπαιδαγώγηση για σοφία, και πριν από τη δόξα υπάρχει η ταπεινοφροσύνη «υποκύψτε και γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Θεός».

«Εσυ εισαι ο Ερχομενος ή να περιμενουμε καποιον αλλον;»

(Με πλάγια γράμματα, εδάφια ή μέρη εδαφίων από τις Γραφές)

       Κατά τη διάρκεια (έχει διάρκεια) της αποκάλυψης της δόξας του, ο Ιησούς Χριστός φέρνει στο φως της δικαιοσύνης του τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων, τις πονηρές πρακτικές και βουλές τους για να κριθούν με αλήθεια. Θα αποστείλει τους αγγέλους του, και αυτοί θα μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα όσα προξενούν σκάνδαλο… καθώς ξεσκεπάζονται οι παραβάσεις σας, ώστε να φανούν οι αμαρτίες σας σύμφωνα με όλες τις ενέργειές σας: είναι αλήθεια πως από το 2008 και ύστερα, παλιοί καλά κρυμμένοι μηχανισμοί κερδοσκοπίας του παγκόσμιου συστήματος συνεχώς αποκαλύπτονται, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα την ενοχή/αμαρτία του κόσμου «διότι ο Θεός εξέρχεται από τον τόπο του για να ζητήσει λογαριασμό από τον κάτοικο αυτής της γης για το σφάλμα του, και η γη θα αποκαλύψει την αιματοχυσία της». Θα κοσκινίσει τα έθνη με το κόσκινο της αχρηστίας: πράγματι, τα θεωρούμενα από τον απόστολο Παύλο σκουπίδια(πράγματα) του κόσμου, μαζεύονται και απορρίπτονται κάθε μέρα στη φωτιά του Αρμαγεδώνα. Οι λαοί θα μοχθήσουν εντελώς μάταια, και οι εθνότητες απλώς και μόνο για τη φωτιά· και θα αποκάμουν.

          Τα έθνη οργίστηκαν: είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των εθνών που τα έθνη οργίζονται, όταν το ξέσπασμα της κρίσης τους το 2008, τους αφαιρεί ξαφνικά την περίοδο ξενοιασιάς, την ασφάλεια και την ειρήνη που απολάμβαναν μέχρι τότε μέσα στη δύναμη τού πλούτου τους «η ευημερία του δεν θα διαρκέσει, ενώ η αφθονία του θα είναι στο αποκορύφωμα, θα νιώθει ανησυχία· όλη η δύναμη της δυστυχίας θα έρθει εναντίον του». Λόγω της κρίσης, το σκηνικό(καιρoί και νόμος) αυτού του κόσμου μεταβάλλεται και τα έθνη οργίζονται για την απροσδόκητη απώλεια της υπερηφάνειας, της επάρκειας ψωμιού και της ξενοιασιάς λόγω του ότι έμενε αδιατάρακτη. Τα βασίλεια ταπεινώθηκαν… τα έθνη θα δουν και θα ντροπιαστούν για όλη τους την κραταιότητα «η οργή του ανθρώπου θα σε εξυμνήσει». Τα έθνη έγιναν θορυβώδη, τα βασίλεια κλονίστηκαν· εξέπεμψε τη φωνή του· η γη έλιωσε. Το ύψος του ανθρώπου θα υποκύψει και η έπαρση των ανθρώπων θα ταπεινωθεί.

          Η ημέρα του Κυρίου θα έρθει σαν λεηλασία από τον Παντοδύναμο! Η ημέρα του Κυρίου έρχεται ακριβώς όπως ένας κλέφτης τη νύχτα. Προς ανταπόδοση της λεηλασίας τους, σήμερα τα επιθυμητά πράγματα των λαών αρπάζονται λίγο, λίγο μες τον ύπνο τους, ως λάφυρα της νίκης της Βασιλείας του Θεού: λίγος ακόμη ύπνος, λίγο ακόμη γλυκοκοίμισμα, λίγο ακόμη σταύρωμα των χεριών καθώς είσαι ξαπλωμένος, και σίγουρα η φτώχεια σου θα έρθει σαν ληστής και η στέρησή σου σαν ένοπλος άντρας. Οι άνθρωποι που επιδίδονται στην κακία δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρίση [κοιμούνται βαθιά στη διάρκεια (έχει διάρκεια) του θερισμού]. Σήκω και αλώνισε… εσύ θα κονιορτοποιήσεις πολλούς λαούς· και θα αφιερώσεις στον Θεό ως ανάθεμα το άδικο κέρδος τους, και τα πλούτη τους. Προσμένετέ με, λέει ο Θεός, μέχρι την ημέρα που θα εγερθώ για λάφυρα: Ακούστε! Η κραυγή των ποιμένων και ο γοερός θρήνος των μεγαλοπρεπών του ποιμνίου, γιατί ο Θεός λεηλατεί τη βοσκή τους.

           

               Γιατί η δικαστική μου απόφαση είναι να συγκεντρώσω έθνη, να συνάξω βασίλεια, για να εκχύσω πάνω τους την κατάκρισή μου, όλο το φλογερό θυμό μου· διότι από τη φωτιά του ζήλου μου ολόκληρη η γη θα καταφαγωθεί. Κάτι σαν φωτιά είναι αυτό που έχετε συσσωρεύσει στις τελευταίες ημέρες «συσσωρεύουν βία και λεηλασία στα πυργόσπιτά τους». Ο Χριστός αναλαμβάνει δράση, στρέφει την προσοχή του στο σπίτι του πονηρού και ανατρέπει τους πονηρούς προς συμφορά τους. Θα κάνω να βγει φωτιά από το μέσο σου, αυτή θα σε καταφάει! Πράγματι, το παγκόσμιο διεφθαρμένο σύστημα (Βαβυλώνα, η μεγάλη πόρνη μεταφορικά) παίρνει ξαφνικά φωτιά το 2008, όταν αποκαλύπτεται πως ο αποκτημένος με απάτη και λεηλασία μεγάλος πλούτος της γης υπερτιμούνταν κερδοσκοπικά με χρέος, από τους ίδιους τούς μετόχους της «η πονηρία άναψε σαν φωτιά». Σου έστησα παγίδα και πιάστηκες, Βαβυλώνα, και εσύ δεν το ήξερες αυτό. Ορίστε! εγώ θα απλώσω οπωσδήποτε το χέρι μου εναντίον σου και θα μειώσω το χορήγημά σου»(την προσφορά κέρδους του συστήματος/πόρνης). Για αυτήν τη μια ώρα, της αντιμετώπισης της παγκόσμιας κρίσης, αναλαμβάνουν δράση «λαβαίνουν εξουσία ως βασιλιάδες» οι 20 πιο μεγάλοι βασιλείς της γης (G20). Έκτοτε, παρότι η κρίση αποκαλύπτει και ελέγχει τα σφάλματα και τις αμαρτίες της Βαβυλώνας του κόσμου, οι ισχυρογνώμονες και αλαζόνες ηγέτες αρνούνται να εκτελέσουν δικαιοσύνη, δεν αποδέχονται την απρόσμενη μείωση τού θησαυρού της ανομίας τους και με μία σκέψη παραδίδουν την κυριαρχία τους στο Διάβολο «δίνουν τη δύναμη και την εξουσία τους στο θηρίο». Όμως, ο Διάβολος θα τους πουλήσει, για να πραγματοποιηθούν τα λόγια του Ιησού: αν ο Σατανάς εκβάλλει τον Σατανά (διώκει έξω με βία το βασίλειό του και τους υπηκόους του), έχει διαιρεθεί εναντίον του εαυτού του· πώς, λοιπόν, θα σταθεί το βασίλειό του; Αν ο Σατανάς εγέρθηκε εναντίον του εαυτού του και διαιρέθηκε, δεν μπορεί να σταθεί, αλλά φτάνει στο τέλος του. Πράγματι, ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, και παροδηγεί -μέσα από τις αποφάσεις των βασιλέων της γης- τους λαούς της γης σε ένα μάταιο κοινό αγώνα/πόλεμο διατήρησης τού άδικου κέρδους «ενίσχυσαν τα χέρια όσων πράττουν το κακό για να μην επιστρέψουν(μετανιώσουν) ο καθένας από την κακία του», που τους οδηγεί στον αλληλοσπαραγμό, στη λύπη και στο θάνατο «κατέστρεψες την ίδια σου τη γη, σκότωσες τον ίδιο σου το λαό». Επειδή, οι γιοι των ανθρώπων παγιδεύονται σε καιρό συμφοράς, όταν αυτή πέφτει πάνω τους ξαφνικά, ο ανθρωποκτόνος Διάβολος με τη συνέργια των ισχυρών της γης πειράζει τους λαούς με την προοδευτική ερήμωση τής γης της Βαβυλώνας, γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι υπηρέτες της θα αγωνιστούν για να μην παραδοθεί αυτή στη καταστροφή «η γη πήρε φωτιά και ο λαός θα γίνει τροφή για τη φωτιά». Περπατώντας στο φως της φωτιάς τους.., η εύθραυστη δύναμη των βασιλείων δαπανιέται μάταια «στους δρόμους θα ρίξουν το ασήμι τους…», εξαγοράζοντας μόνο λίγο χρόνο διαφυγής από τα αδιέξοδα προβλήματά τους «καθυστερήστε και νιώστε κατάπληξη», καθώς αυτά βαραίνουν εξαντλητικά πάνω τους «πρόσθεσε σφάλμα πάνω στο σφάλμα τους(δεινά επί δεινών)». Εξαιτίας των τρομακτικών τους οραμάτων (του φόβου των αναμενόμενων συμφορών τους) ενεργούν σαν να είναι τρελοί, ενάντια στα ιδιοτελή συμφέροντά τους: ο καθένας τρώει τη σάρκα του βραχίονά του «κάθε άνθρωπος συμπεριφέρθηκε τόσο παράλογα ώστε δεν γνωρίζει (πέφτουν σε σύγχυση)». Έτσι, σύμφωνα με το σχέδιο του Διαβόλου τα αχόρταγα τέκνα της Βαβυλώνας φέρονται δόλια μεταξύ τους «στρέφουν την μάχαιρα ο καθένας ενάντια στο διπλανό του» και «βία στη γη και άρχοντας εναντίον άρχοντα», προξενώντας απώλεια παιδιών και χηρεία στη Βαβυλώνα. Το τέλος της οδούς τους είναι θλίψη, εξαθλίωση, φρίκη, πόνος, θάνατος. Κανείς δεν θα επιστρέψει, και δεν θα κρατήσουν ο καθένας τη ζωή του μέσω του σφάλματός του: μέσω της διατήρησης των εγωκεντρικών συμφερόντων «όποιος επιζητήσει να διατηρήσει την ψυχή του ασφαλή θα τη χάσει!». Ο καθένας θα πεθαίνει για το δικό του σφάλμα(αμαρτία).

  

           Η αδικία που ασκήθηκε σε εμένα (στον Χριστό) και στη σάρκα μου (στους ακολούθους/μέλη του Χριστού) ας είναι πάνω στη Βαβυλώνα!: είναι αποκαλυπτικό να βλέπουμε τα άδικα παθήματα του Χριστού και των οσίων του να ανταποδίδονται ως κρίσεις, πάνω στο Βαβυλωνιακό βασίλειο του κόσμου/Διαβόλου και στη σάρκα του (στους ακολούθους/μέλη του), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και σειρά που διαδραματίστηκαν τότε:   (α) το μισούν (οργή-αποστροφή-απογοήτευση), (β) θα το κάνουν ερημωμένο (εγκατάλειψη- καταφρόνηση-πένθος) και γυμνό (ατίμωση-θέαμα-ντροπή), (γ) θα καταφάγουν τις σάρκες του (διάλυση/διαίρεση τής δύναμης-βασανισμός-οδύνη) και τέλος (δ) θα το κάψουν εντελώς με φωτιά (ολοκληρωτική καταστροφή-αφανισμός-θάνατος).

          Το Αρνί(ο Χριστός) θα τους νικήσει όχι με στρατιωτική δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το πνεύμα του «κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη»: θα εξαποστείλει τη δικαιοσύνη με επιτυχία… αυτός θα εξηγήσει καθαρά στα έθνη τι είναι δικαιοσύνη «ο λόγος τον οποίο έχω πει είναι εκείνος που θα τον κρίνει την τελευταία ημέρα»: όπως έκανες, έτσι θα γίνει σε εσένα «τα προβλήματα που έφερε θα επιστρέψουν πάνω στο κεφάλι του… κάνοντας ανταπόδοση στον πονηρό με το να θέσεις την πορεία του πάνω στο κεφάλι του». Δες! Έρχομαι γρήγορα, και την αμοιβή που δίνω την έχω μαζί μου, για να αποδώσω στον καθένα όπως είναι το έργο του. Η οδός σου και οι ενέργειές σου θα σου ανταποδοθούν, αυτή είναι η συμφορά που θα έρθει πάνω σου. Θα φάνε από τους καρπούς της οδού τους: αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για τη σάρκα του θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του. Έτσι, χωρίς την ενέργεια χεριού! αυτή η θεοποιημένη γενιά έχει παγιδευτεί από τις ενέργειες των ίδιων των χεριών της «θα πέσουν εξαιτίας των ίδιων των βουλών τους». Τα έθνη βούλιαξαν στο λάκκο που έφτιαξαν· στο δίχτυ που έκρυψαν πιάστηκε το δικό τους πόδι.

    

        Διότι όπως εσείς ήπιατε πάνω στο άγιο βουνό μου, έτσι θα πίνουν διαρκώς (έχει διάρκεια) όλα τα έθνη και θα πιουν και θα καταπιούν και θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ: σε εφαρμογή των λόγων του Θεού, όπως ο δυτικός λεγόμενος χριστιανικός κόσμος (πλούσιος ανεπτυγμένος κόσμος), επί 2.000 χρόνια μόλυνε το πνεύμα του Χριστού στο σώμα του, διαπράττοντας εγκλήματα στο βωμό του άδικου κέρδους του εμπορίου του, έτσι σήμερα δικαίως κρίνεται «θα ανταποδώσω στο πλήρες το σφάλμα τους και την αμαρτία τους, επειδή βεβήλωσαν τη γη μου», με το να βεβηλωθεί ο ίδιος από το στασιαστικό πνεύμα του «ο άφρονας… τρώει την ίδια του τη σάρκα». Στ’ αλήθεια, ενώ οι Έλληνες ήταν από τους πρώτους ειδωλολατρικούς λαούς που έγιναν μέτοχοι του ευαγγελίου και του πνεύματος τού Χριστού, σήμερα ως χριστιανικό έθνος είναι ένα από τα πιο διεφθαρμένα έθνη του κόσμου. Εξαιτίας της βεβήλωσης τού πνεύματος τού Χριστού λαβαίνουν τώρα την ανταπόδοση τής πλάνης τους, τα θανατηφόρα σφάλματα του ανυπότακτου στη δικαιοσύνη πνεύματός τους. Με θυμό και με οργή θα εκτελέσω εκδίκηση πάνω στα έθνη που δεν υπάκουσαν (στη κρίση που διενεργεί η Βασιλεία του Θεού) «Δείτε! Συμφορά θα προχωρεί από έθνος σε έθνος».

       

    Οι γιοί της ανυπακοής παιδιά της άπιστης Βαβυλώνας, εναντιώνονται στη κρίση, θεωρούν απόλαυση την πολυτελή ζωή και αρνούνται να υπακούσουν τη διαπαιδαγώγησή της: να υποφέρουν στη σάρκα για χάρη της δικαιοσύνης που εφαρμόζει η Βασιλεία του Θεού. Εξακολουθούν (εμμένουν) να περπατούν ακολουθώντας το πείσμα της κακής τους καρδιάς.., δεν δέχονται την αγάπη για την αλήθεια ώστε να σωθούν, γι’ αυτό και επιτρέπει ο Θεός να φτάσει σε αυτούς μια ενέργεια πλάνης, για να πιστέψουν το ψέμα, ώστε να κριθούν όλοι επειδή δεν πίστεψαν την αλήθεια αλλά βρήκαν ευχαρίστηση στην αδικία «οι πονηροί θα ενεργούν με πονηρία, και κανένας πονηρός δεν θα κατανοήσει». Το τραπέζι τους ας γίνει για αυτούς παγίδα και ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση «το ίδιο σας το πνεύμα, σαν φωτιά, θα σας καταφάει»: το θηριώδης πνεύμα της ανομίας, της υπερηφάνειας.., που εξουσιάζει τους σαρκικούς ανθρώπους σκανδαλίζεται εξαιτίας της στέρησης και του φόβου που προκαλεί η κρίση στην αισθησιακή ζωή τους. Η πλάνη της διατήρησης των πολύτιμων πραγμάτων τους τούς παγιδεύει σε λεηλασία αυτών μεταξύ τους «κανείς δεν θα δείχνει συμπόνια ούτε και για τον αδελφό του». Θα υποστούν καταστροφή στην πορεία της καταστροφής τους, αδικώντας τον εαυτό τους ως αμοιβή για την αδικοπραγία. Οι άνθρωποι θα βρίσκονται σε αδιέξοδο, θα λιποθυμούν από το φόβο και την αναμονή αυτών που πρόκειται να έρθουν πάνω στην κατοικημένη γη. Θα χαρώ.., όταν θα έρθει επάνω σας ο φόβος σας όταν ο φόβος σας θα έρθει επάνω σας σαν ερήμωση και η καταστροφή σας ορμήσει σαν ανεμοστρόβιλος, όταν η θλίψη και η στενοχώρια θα έρθουν επάνω σας «αυτά που φοβούνται θα τα φέρω πάνω τους». Θα φορέσουν περιόδους τρόμου(σαν τους βασανιστικούς πόνους της εγκύου).

         Εξαιτίας της λεηλασίας των ταλαιπωρημένων, εξαιτίας του στεναγμού των φτωχών, τώρα θα εγερθώ.  Από την καταδυνάστευση και τη βία θα απολυτρώσει τις ψυχές τους. Ξέρω καλά ότι ο Θεός θα εκτελέσει τη νομική αξίωση του ταλαιπωρημένου, την κρίση των φτωχών: «Αυτός έριξε χαμηλά εκείνους που κατοικούσαν στα ύψη, την υψωμένη πόλη(τη Βαβυλώνα), την υποβιβάζει, την υποβιβάζει μέχρι τη γη· την κάνει να ακουμπήσει στο χώμα. Το πόδι θα την καταπατήσει, τα πόδια του ταλαιπωρημένου, τα βήματα των ασήμαντων». Είναι δίκαιο από μέρους του Θεού να ανταποδώσει θλίψη σε εκείνους που τους θλίβουν.  Ο καθένας θα λέει.., υπάρχει θεός, που κρίνει επάνω στη. Μόνο με τα μάτια σου θα παρατηρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των πονηρών: «η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω». Ο Θεός φέρνει εκδίκηση πάνω σε εκείνους α)οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Θεό (παρότι παρατηρούν την κρίση του Θεού, δεν φοβούνται και εμμένουν στο κακό) και σε εκείνους β)οι οποίοι δεν υπακούν στα καλά νέα σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού (παρότι κατανοούν την κρίση του Θεού, αρνούνται τη διαπαιδαγώγησή του, κι απιστούν) «όταν κρινόμαστε, διαπαιδαγωγούμαστε από τον Θεό, για να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο».  

     Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας [ότι ο Χριστός πρέπει να βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του: στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων (η σημερινή χρονική περίοδος), ο Θεός… θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες] θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη (δηλώνουν δημόσια ότι ο πόλεμος της ημέρας του Θεού, έχει ήδη έρθει) και τότε θα έρθει το τέλος: όταν θα έχει εκμηδενίσει κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία και δύναμη. Αληθινά, αληθινά σου λέω: για ό,τι γνωρίζουμε μιλάμε και για ό,τι είδαμε δίνουμε μαρτυρία. Τα θαυμαστά γεγονότα κρίσης της Βασιλείας, σαν ένας άλλος Πρόδρομος, προειδοποιούν με μεγάλη κραυγή όλη τη γη: φοβηθείτε τον Θεό και δώστε του δόξα, επειδή έφτασε η ώρα της κρίσης του «κάθε παράβαση και πράξη ανυπακοής έλαβε ανταπόδοση σε αρμονία με τη δικαιοσύνη».

    Βγείτε από αυτήν (τη Βαβυλώνα), λαέ μου, αν δεν θέλετε να συμμετάσχετε με αυτήν στις αμαρτίες και αν δεν θέλετε να λάβετε από τις πληγές της… γι’ αυτό, σε μία ημέρα θα έρθουν οι πληγές της, θάνατος και πένθος και πείνα, και θα καεί εντελώς με φωτιά: θα είναι τόσο τρομακτική η ζωή από την κατάρρευση του πονηρού συστήματος τού Διαβόλου, που αυτοί που προσμένουν με λαχτάρα τον Χριστό για τη σωτηρία τους θυμούνται την προτροπή του Χριστού «να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ»: να εγκαταλείψουμε τα υπάρχοντά μας και αυτόν τον κόσμο που χάνεται, συμμετέχοντας άμεμπτα και με υπομονή στις θλίψεις και τα παθήματα κατά το Χριστό, σε καλό έργο μέχρι τέλους «ο Ιησούς πηγαίνει μπροστά από εμάς», ωσότου, η Βασιλεία του Θεού και του Χριστού του στη γη καταστρέψει αυτόν τον πονηρό και άδικο κόσμο και λάβουμε σύμφωνα με την ελπίδα, τη χαρά και τη παρηγοριά της υπόσχεσής τους, το τέλος της επιδοκιμασμένης μας πίστης, τη δικαιοσύνη: την αιώνια ζωή σε μια νέα γη και νέους ουρανούς «όποιος χάσει την ψυχή του για χάρη δική μου και των καλών νέων θα τη σώσει!» και ο δίκαιος θα ζήσει μέσω πίστης, στο Χριστό. Αυτός που ακούει εμένα θα κατοικεί με ασφάλεια και θα είναι αδιατάρακτος από τον τρόμο της συμφοράς «πάρτε θάρρος εγώ έχω νικήσει τον κόσμο». Και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα της δοκιμής η οποία θα έρθει πάνω σε ολόκληρη την κατοικημένη γη, για να υποβάλει σε δοκιμή εκείνους που κατοικούν στη γη».

         Αυτοί όμως που έχουν ενόραση θα κατανοήσουν: ακούστε τη διαπαιδαγώγηση και δώστε προσοχή, ώστε να γνωρίσετε την κατανόηση. Ο Θεός γίνεται γνωστός από την κρίση την οποία έχει εκτελέσει: όπως στις ημέρες που βγήκες από τη γη της Αιγύπτου, θα του δείξω θαυμαστά πράγματα.., ώστε να κάνει άλλους να κατανοήσουν αυτό που έχει ακουστεί «ποιον θα κάνει να κατανοήσει αυτό που έχει ακουστεί;». Η πίστη έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς: στη μέση ακριβώς της νύχτας ακούστηκε μια κραυγή: “Να ο γαμπρός! Βγείτε να τον συναντήσετε”. Πείτε ανάμεσα στα έθνη: «ο Κύριος μας έχει γίνει βασιλιάς…Διότι έχει έρθει· Διότι έχει έρθει να κρίνει τη γη. Θα κρίνει τα παραγωγικά εδάφη με δικαιοσύνη. Και τους λαούς με την πιστότητά του. Ας ευφραίνεται η γη». Και θα μιλούν για τις ενέργειες του Θεού. Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν σκανδαλίζεται με εμένα.., διότι αν δεν πιστεύετε ότι εγώ είμαι αυτός, θα πεθάνετε στις αμαρτίες σας.

bid� n - �"L ��K imes New Roman";mso-ansi-language: EN-US'>

Η Βασιλεία του κόσμου εναντίον της Βασιλείας του Θεού

Δες! Έρχομαι γρήγορα και την αμοιβή που δίνω την έχω μαζί μου: 

θα αποδώσω στον καθένα σας σύμφωνα με το έργο του (Αποκ. 22:23). 

Το αίτημα της προσευχής μας «να έρθει η Βασιλεία του Θεού όπως στον ουρανό έτσι και πάνω στη γη», δεν εκπληρώνεται με εξαιρετικά εμφανή τρόπο (Λουκάς 17:20). Η παρουσία της Βασιλείας του Θεού γίνεται φανερή από τη δίκαιη κρίση που αποδίδει ο βασιλιάς Ιησούς Χριστός «πείτε ανάμεσα στα έθνη: ο κύριος έχει γίνει βασιλιάς, ας ταραχτούν οι λαοί… διότι έχει έρθει· έχει έρθει να κρίνει τη γη. Θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη και τους λαούς με την ευθύτητα του» (Ψαλμός, 98:9). 

Πραγματικά, οι σημερινές συγκλονιστικές ειδήσεις, αποκαλύπτουν πολλά από τα προφητευμένα σημεία/γνωρίσματα της τελικής κατάκρισης του κόσμου: Αφαίρεση με πλήγμα της διαρκής ειρήνης και ασφάλειας (της μακράς περιόδου ξενοιασιάς και ευημερίας) του κόσμου. Οι άνθρωποι παγιδεύονται σε καιρό συμφοράς, όταν αυτή πέφτει πάνω τους ξαφνικά. Στη γη αγωνία των εθνών τα οποία βρίσκονται σε αδιέξοδο. Τα έθνη βούλιαξαν στο λάκκο που έφτιαξαν, στο δίχτυ που έκρυψαν πιάστηκε το δικό τους πόδι. Οι παραβάσεις σας ξεσκεπάζονται (τα κρυφά πράγματα/σκάνδαλα των ανθρώπων έρχονται στο φως), ώστε να φανούν οι αμαρτίες σας σύμφωνα με όλες τις ενέργειές σας. Οι βουλές των καρδιών φανερώνονται. Καιροί δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Δεινά επί δεινών. Μεγάλη θλίψη και συντριβή πνεύματος. Αύξηση της ανομίας. Φόβος και αμηχανία για τη ξαφνική και βίαιη ανατροπή/αλλαγή του σκηνικού της ζωής των ανθρώπων. Συνεχής απαξίωση όλων των λατρευτών και μέχρι πρότινος ακλόνητων πραγμάτων τους (Α΄ Κοριν. 4:5, Εκκλησ. 9:12, Λουκάς, 21:25, Β΄ Τιμόθ. 3:1, Ψαλμός, 9:15, Ιερεμ. 25:31, Ιώβ 20:22, Ιεζεκ.7:5,19, 21:24, 24:15). 

Αν λοιπόν ο Θεός με όλα τα παραπάνω σύνθετα γεγονότα, φανερώνει με πολλή δύναμη και πειθώ πνεύματος την έλευση της Βασιλείας του στη γη και την έναρξη της αντιδικίας του με τα έθνη «διότι ο Θεός εξέρχεται από τον τόπο του για να ζητήσει λογαριασμό από τον κάτοικο αυτής της γης για τα πολυάριθμα σφάλματά/αμαρτίες του: εξαιτίας της λεηλασίας των ταλαιπωρημένων, εξαιτίας του στεναγμού των φτωχών, τώρα θα εγερθώ» (Ησαΐας, 26:21, Ψαλμός, 12:5), τότε η ημέρα ελέγχου, η ημέρα κρίσης των εθνών, ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008, όταν το παγκόσμιο βασίλειο του εικονικά μεγάλου πλούτου τους, πήρε ξαφνικά φωτιά, εξαιτίας ακριβώς της αποκάλυψης του πλήθους του άνομου εμπορίου (άδικου κέρδους) τους «διότι η πονηρία άναψε σαν φωτιά» (Αποκ. 18:3, Ιερεμ. 30:14, Ησαΐας, 9:18). Δεν είναι άλλωστε η κρίση του 2008, που συγκέντρωσε και συνεχίζει να συγκεντρώνει στη διάρκειά της, όλους τους ισχυρούς βασιλείς της γης (G20) να διαχειριστούν τη διάσωση του ετοιμόρροπου -υπό το βάρος της διαφθοράς- συστήματός τους; Όμως, αντί να διορθώσουν τα λάθη τους, οι αλαζόνες κυβερνήτες της γης εμμένουν στην αδικία και το κακό (Παροιμ. 1:22, Μιχαίας, 3:9). Η λαχτάρα τους να επιστρέψουν στην απατηλή δύναμη τού πλούτου τους, τους παρασύρει σε εσφαλμένες ενέργειες «όλη τους η σοφία έχει πέσει σε σύγχυση» οι οποίες καταλήγουν, αντίθετα με την επιδιώξεις τους, στην καταστροφή τoυ ίδιου του βασιλείου τους και στον φόνο των ίδιων των λαών τους, αποδεικνύοντας με τις κρίσεις και τα έργα τους ότι είναι άφρονες και παράλογοι (Λουκάς, 9:24, Αποκ. 17:16, Ψαλμός, 107:27, Ησαΐας, 14:20, Ιερεμ. 10:8). 

Αρχικά, με δόλια μέσα «μεταφέρουν» τη ζημιά του δοκιμαζόμενου συστήματός τους, της παραγωγικής γης τους, πάνω στους λαούς τους «η γη πήρε φωτιά και ο λαός θα γίνει τροφή (θυσία) για τη φωτιά», προκαλώντας την εναντίωσή τους, γεγονός που επίσης μαρτυρά την έναρξη της Βασιλείας του Χριστού στη γη: άρχισες να βασιλεύεις, αλλά τα έθνη οργίστηκαν (Ησαΐας, 9:19, Αποκ. 11:17). Πράγματι, η κρίση, εξοργίζει τους φίλαυτους ακμαίους ανθρώπους, επειδή αυτή αφαιρεί την ικανοποίηση της σαρκικής επιθυμίας τους. Την οργή των εθνών διαδέχεται ο φόβος και η θλίψη, καθώς οι ηγέτες της γης αποτυγχάνουν με τα “μέτρα” τους να θεραπεύσουν το θανάσιμα τραυματισμένο σύστημά τους. Η επιδείνωση της κρίσης φέρνει τη διαίρεση και τη σύγκρουση μεταξύ των πονηρών υπηρετών του συστήματος, οι οποίοι προκειμένου να διατηρήσουν τη ζωή τους ασφαλή, βλάπτουν ο ένας τον άλλον «καταδυνάστευση/βία στη γη και εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστή», ζημιώνοντας τελικά οι ίδιοι τα δικά τους συμφέροντα και τον εαυτό τους, αφού είναι όλοι μέλη μιας παγκόσμιας (αμοιβαία εξαρτημένης) κοινωνίας, επαληθεύοντας την πρόρρηση τού Ιησού Χριστού, πως κάθε βασίλειο που διαιρείται εναντίον του εαυτού του ερημώνεται και κάθε πόλη ή σπίτι που διαιρείται εναντίον του εαυτού του δεν θα σταθεί, αλλά φτάνει στο τέλος του (Ιεζεκ. 24:16,21:25,26:15, Ιερεμ. 30:13,51:9,51:46, Λουκ.17:33, Ματθ.12:25). Άνθρωποι με σκληρή καρδιά, φιλάργυροι, υπερήφανοι, άγριοι, πλεονέκτες, εγωιστές, γεμάτοι φθόνο, εγκλωβίζονται μέσα στις πανουργίες που σκέφτηκαν. Κάνουν καταφύγιο τους το ψέμα και πιστεύουν σ’ αυτό. Νομίζουν, πως εάν εξακολουθήσουν να αδικοπραγούν, για χάρη των επαπειλούμενων πραγμάτων της ψυχής τους, θα διαφύγουν την κρίση «οι άνθρωποι που επιδίδονται στην κακία, δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρίση» (Ρωμ. 1:28, Β΄ Πέτρου, 2:12, Ψαλμός, 10:2, Α΄ Ιωάν. 2:9, Παροιμ. 28:5, Ιώβ, 20:21, Λουκάς, 9:24). Περιπλανιούνται σε άβατη έρημο, επειδή το σκοτάδι/ψέμα τύφλωσε τη διάνοιά τους (Ψαλμός, 107:4). Δεν αντιλαμβάνονται πως ατιμάζονται, φθείρονται, συντρίβονται και αφανίζονται μαζί με τα λάφυρα της διαρπαγής τους (Ησαΐας, 28:13), επιβεβαιώνοντας αυτό που γράφτηκε γι’ αυτούς, πως, το τραπέζι των συσσωρευμένων με απάτη θησαυρών τους, γίνεται για αυτούς παγίδα και ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση (Ρωμ. 11:9), γίνεται κατάρα (Μιχ. 4:13) «στους δρόμους θα ρίξουν το ασήμι τους και κάτι σαν ακαθαρσία/απεχθές θα γίνει το χρυσάφι τους (Ιεζεκ. 7:19). Πρώην αχόρταγοι εραστές του διεφθαρμένου συστήματος, σήμερα ανελέητοι τιμωροί του, εκδικούνται από μόνοι τους το άπιστο(μη κερδοφόρο) σύστημά τους, λαβαίνοντας για τον εαυτό τους την πλήρη ανταμοιβή που τους άξιζε για την πλάνη τους «ο άφρονας τρώει την ίδια του τη σάρκα» (Ησαΐας, 26:6, Ρωμ. 1:27, Ιώβ, 20:29, Ιερεμ. 30:12, Ιεζεκ. 16:37, Παροιμ. 6:34). 

Με αυτόν τον παράδοξο τρόπο, τα πολύτιμα, οχυρωμένα και θαυμαστά έργα αυτού του πονηρού κόσμου υποβιβάζονται, βεβηλώνονται, διαλύονται, απορρίπτονται και καταστρέφονται από τα ίδια τα χέρια των εργατών της ανομίας αυτού του συστήματος πραγμάτων «θα γίνουν σαν σκόνη την ημέρα κατά την οποία αναλαμβάνω δράση: τα πόδια του ταλαιπωρημένου, τα βήματα των ασήμαντων θα τα καταπατήσουν» (Πράξεις, 13:41, Ησαΐας, 28:21, Ιεζεκ. 16:38, Μαλαχ. 4:3). Τα πλούτη, όσα κατάπιανε, θα τα ξεράσουν, από την κοιλιά θα τους τα βγάλει ο Θεός «η ημέρα του Κυρίου έρχεται σαν λεηλασία» (Ιώβ, 20:15, Ησαΐας, 13:6). Μόνο με τα μάτια σου θα παρατηρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των πονηρών (Ψαλμός, 91:8). Αυτή είναι από τον Θεό η μερίδα των ασεβών, ανυπάκουων ανθρώπων της γης, οι οποίοι δείχνουν αδιαφορία για όλες τις συμβουλές του Θεού και δεν δέχονται τον έλεγχό του, ως δοκιμασία που οδηγεί στη μετάνοια και στη σωτηρία εκείνων που εκδηλώνουν αγάπη και έλεος προς τον πλησίον τους (Ιώβ, 20:29, Παροιμ. 1:30, Ρωμαίους, 2:4). Συνεπώς να δίνετε προσοχή στο πώς ακούτε, διότι στον καθένα που έχει (φρόνηση στο να γνωρίσει την κρίση και τη δικαιοσύνη του Θεού), θα του δοθεί περισσότερο και θα έχει αφθονία, αλλά όσο για εκείνον που δεν έχει, ακόμη και αυτό που νομίζει ότι έχει, θα του αφαιρεθεί (Μάρκος, 4:24). Για αυτή την κρίση εγώ ήρθα σε αυτόν τον κόσμο: για να δουν εκείνοι που δεν βλέπουν και να γίνουν τυφλοί εκείνοι που βλέπουν (Ιωάννης, 9:39). 

Ποια σημασία όμως έχει ο Μάρτιος του 2012 στην κλιμάκωση της κρίσης των εθνών; Ο Μάρτιος ήταν ο μήνας κατά τον οποίο ο παγκόσμιος οίκος διαφθοράς μαζί με τους γιούς που γέννησε και ανέθρεψε, εισέρχονται στην καταδικαστική φάση της ερήμωσης και της γύμνωσής τους (Αποκ. 17:16). Είναι γνωστό, πως η διεθνής κοινότητα τρέμει τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει η χρεοκοπία της Ελλάδας στο ήδη εύθραυστο σύστημά της. Για να κερδίσουν στην ουσία μόνο λίγο χρόνο «καθυστερήστε και νιώστε κατάπληξη» (Ησαΐας, 29:9), οι τεχνίτες της καταστροφής, οι ηγεμόνες της γης, στις 9 Μαρτίου με τη συναίνεση των συγκυβερνητών της Ελλάδας, παρέδωσαν την παραγωγική γη και το λαό της Ελλάδας, ως καύσιμο για τη φωτιά του αθεράπευτα χρεοκοπημένου παγκόσμιου συστήματός τους (Ιεζεκ. 21:30). Τη δε φτωχοποίηση και την ταπείνωση τους, την αποκαλούν «υποχρεωτικό μονόδρομο προς την σταθερότητα, την εξυγίανση την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση». Στον ίδιο καταστροφικό δρόμο, οι αρχηγοί/βασιλείς 17 χωρών της Ευρώπης, με πρόσχημα τη διασφάλιση των υπαρχόντων των λαών τους -που οι ίδιοι στο μεταξύ μετέτρεψαν σε επισφαλή με τα δόλια σχέδια τους- συμφωνούν τη δημοσιονομική πειθαρχία των ελλειμμάτων τους, σύροντας και παγιδεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους λαούς τους, σε ένα φαύλο κύκλο εξοντωτικών ληστρικών μέτρων «με ψευδείς προσδοκίες, παροδηγούν τους λαούς σε αδιέξοδα βασανιστικά προβλήματα και την καταστροφή» (Ψαλμός, 7:14, Ιώβ, 4:8). Και πάλι, ο Θεός μέσω του ζωντανού του λόγου, μας βοηθά να διακρίνουμε την αλήθεια από το πνεύμα πλάνης αυτού του στασιαστικού κόσμου: Δείτε! οι λαοί θα μοχθούν για τη φωτιά και μόνο και οι εθνότητες θα αποκάμνουν εντελώς μάταια; (Αββακούμ, 2:13). Δίνοντας τώρα κανείς προσοχή στο έθνος της Ελλάδας, μέσω του οποίου πριν από 2.000 χρόνια διαδόθηκε ο χριστιανισμός στον υπόλοιπο κόσμο, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η Ελλάδα σήμερα, στο μέτρο της δίκαιης ανταπόδοσης, είναι το πρώτο έθνος το οποίο θερίζει τους καρπούς της αμαρτωλής οδού του (Παροιμ. 14:34): Δείτε! Συμφορά θα προχωρεί από έθνος σε έθνος μέχρις ότου η Βασιλεία του Χριστού εκμηδενίσει κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία και δύναμη, μέχρι να βάλλει δικαιοσύνη στη γη. Διότι πρέπει να βασιλεύει/ κυριαρχεί ώσπου να βάλει/υποτάξει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του, μέχρι η βασιλεία του κόσμου γίνει βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του. Θα κοσκινίσει τα έθνη με το κόσκινο της αχρηστίας. Τα έθνη θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Η έπαρση του ανθρώπου θα ταπεινωθεί. Σαν ένδυμα θα φθαρούν όλοι τους (Ιερεμ. 25:32, Α΄Κοριν. 15:24, Αβδιού, 1:16, Ησαΐας, 2:10,30:28,50:9, Ψαλμ. 102:26). 

Μέχρι σήμερα, αυτά είναι λίγα από τα άφθονα θαυμαστά σημεία, καλά νέα, έργα, αποδείξεις, προειδοποιητικά/αφυπνιστικά λόγια, με τα οποία ο στοργικός μας Πατέρας με πνεύμα σοφίας και αποκάλυψης, φανερώνει την αλήθεια του σε εκείνους που τον φοβούνται (μισούν το κακό), ώστε να αναλογιστούν γνώση και πρακτική σοφία, η οποία θα τους διαπαιδαγωγήσει να μιμηθούν την πίστη του Ιησού Χριστού και να διαφύγουν την κρίση «με τη λεηλασία και την πείνα θα γελάς και τα θηρία της γης (τους επιζήμιους ανθρώπους) δεν θα χρειάζεται να τους φοβάσαι» (Ιώβ, 5:22). Ωστόσο, όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου, θα βρει άραγε την πίστη στη γη; (Λουκάς, 18:8). 

Κατά τη διάρκεια της φυσικής παρουσίας του κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη ως ανθρώπου -με σώμα όμοιο με το δικό μας- η πίστη εκείνων που υπέφεραν στη δύναμη του Χριστού να τους κάνει καλά, είχε ως αποτέλεσμα να εκπληρωθεί η επιθυμία τους σύμφωνα με την πίστη τους και τη βούληση τού Χριστού: «η πίστη σου, σε έσωσε». Παρόμοια σήμερα, κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της παρουσίας της Βασιλείας του Χριστού στη γη, εκείνοι που ελπίζουν ένθερμα στον Χριστό να τους απελευθερώσει και να τους σώσει από τις ασφυκτικές πιέσεις, τις στερήσεις, τις προκλήσεις, τους κινδύνους και το θάνατο που φέρνει η τεράστια κρίση του υλιστικού τρόπου ζωής πάνω τους, επενεργεί στο να εκπληρωθεί η επιθυμία του πνεύματός τους, να παραμείνουν δηλαδή ζωντανοί, σύμφωνα με το θέλημα και την υπόσχεση τού Χριστού: «εκείνος που ασκεί πίστη σε εμένα δεν θα κριθεί» (Παροιμ. 10:24, Ιωάννης, 3:18). Πώς επιτυγχάνεται όμως αυτό; 

Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι δούλοι τους οποίους ο κύριος, όταν έρθει, θα βρει να είναι σε εγρήγορση! (προσμένουν με λαχτάρα τη Βασιλεία/σωτηρία του). Αληθινά σας λέω: θα περιζωστεί και θα τους βάλει να πλαγιάσουν μπροστά στο τραπέζι και θα έρθει δίπλα τους και θα τους διακονήσει. Και αν έρθει στη διάρκεια της δεύτερης φυλακής, ή ακόμη και της τρίτης, και τους βρει έτσι, ευτυχισμένοι είναι εκείνοι! (Λουκάς, 12:37). Πράγματι, οι δούλοι του Κυρίου που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης και υψώνουν κραυγή βοήθειας προς Αυτόν, δέχονται με αγαλλίαση και χαρά όλα όσα βλέπουν και ακούν καθώς η ακριβής εκπλήρωση των υποσχεμένων λόγων του Θεού, τους δίνει άφθονη πεποίθηση, παρηγοριά, πνευματική ειρήνη, σοφία και δύναμη, να συνεχίσουν έως το τέλος τον αγώνα της υπομονής τους «διότι όποιος βρίσκει εμένα θα βρει ζωή». Κατανοούν, πως μόνο μέσω της συμμετοχής στην υπομονή του Χριστού που έδειξε κατά τη διάρκεια της δικής του κακοπάθησης, μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την αγωνία, τους πόνους της καθημερινής τους δοκιμασίας και να βγουν νικητές/ζωντανοί μαζί του «κι αυτή είναι η νίκη που έχει νικήσει τον κόσμο καθώς και την επιθυμία του, η πίστη σας» (Α΄ Ιωάννη, 5:4). 

Μέσω πίστης, άνθρωποι με ταπεινή/δεκτική καρδιά συλλαμβάνουν το νόημα όλων αυτών των ειδήσεων στην καρδιά τους. Μέσω πίστης, νιώθουν την αλήθεια των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού να καίει μέσα τους σαν φωτιά. Μέσω πίστης, βλέπουν την εύνοια του Θεού και ομολογούν: «Αυτός είναι ο Θεός μας, ελπίσαμε σε αυτόν και θα μας σώσει. Ασφαλώς υπάρχει καρπός για τον δίκαιο, ασφαλώς υπάρχει Θεός που κρίνει στη γη» (Ψαλμός, 58:11). Μέσω πίστης, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των καλών νέων και επιστρέφουν στον Θεό, μετανιώνοντας για τα σφάλματα/αμαρτίες του παρελθόντος, παραμένοντας στο εξής καθαροί. Η ακριβής κατανόηση του θελήματος τού Θεού, τους παρακινεί σε καλά έργα προς όλους. Τους κάνει να θέσουν την εμπιστοσύνη τους στον Βασιλιά της πίστης τους, τον Ιησού Χριστό, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η σωτηρία της ζωής τους, πλησιάζει, είναι στην πόρτα «και θα έχουν ενόραση στο έργο του, και ο δίκαιος θα χαρεί σε σχέση με τον Θεό και θα καταφύγει σε αυτόν· και όλοι όσοι είναι ευθείς στην καρδιά θα καυχιούνται» (Ψαλμός, 64:10). 

Εγώ, λοιπόν, άρχισα να παρατηρώ· άρχισα να το βάζω αυτό στην καρδιά μου· είδα, έλαβα τη διαπαιδαγώγηση: ο άνθρωπος που προσδοκά να έρθει αλλαγή, προσβλέποντας να συνεχίσει να ζει σ’ αυτόν τον άδικο κόσμο αγαπώντας τα πράγματά του, είναι καταδικασμένος μαζί με αυτά, να μετέχει στις πληγές και στον αφανισμό τους (Παρ. 24:21, Αποκ. 18:4). Ενώ, ο άνθρωπος που εισακούει το κάλεσμα του Χριστού, να σώσει τη ζωή του μαθαίνοντας από την υπομονή του Χριστού (παρότι υποφέρει άδικα παραμένει στο καλό, αφήνοντας πίσω του τα ανίκανα να τον διασώσουν πράγματά του και αυτόν τον κόσμο που χάνεται), θα κερδίσει μέσω της πίστης του, επάξια την κληρονομιά του Θεού, την οποία υπόσχεται να δώσει σε όλους εκείνους που τον αγαπούν: αιώνια ζωή, σε μια νέα γη και νέους ουρανούς όπου δεν θα υπάρχει ούτε πένθος, ούτε πόνος, ούτε κραυγή, ούτε δάκρυ και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά θα έχουν παρέλθει «Δείτε! Κάνω νέα τα πάντα» (Αποκ. 21:4). 

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/12/blog-post_104.html