Δες! Έρχομαι γρήγορα και την αμοιβή που δίνω την έχω μαζί μου:
θα αποδώσω στον καθένα σας σύμφωνα με το έργο του (Αποκ. 22:23).
Το αίτημα της προσευχής μας «να έρθει η Βασιλεία του Θεού όπως στον ουρανό έτσι και πάνω στη γη», δεν εκπληρώνεται με εξαιρετικά εμφανή τρόπο (Λουκάς 17:20). Η παρουσία της Βασιλείας του Θεού γίνεται φανερή από τη δίκαιη κρίση που αποδίδει ο βασιλιάς Ιησούς Χριστός «πείτε ανάμεσα στα έθνη: ο κύριος έχει γίνει βασιλιάς, ας ταραχτούν οι λαοί… διότι έχει έρθει· έχει έρθει να κρίνει τη γη. Θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη και τους λαούς με την ευθύτητα του» (Ψαλμός, 98:9).
Πραγματικά, οι σημερινές συγκλονιστικές ειδήσεις, αποκαλύπτουν πολλά από τα προφητευμένα σημεία/γνωρίσματα της τελικής κατάκρισης του κόσμου: Αφαίρεση με πλήγμα της διαρκής ειρήνης και ασφάλειας (της μακράς περιόδου ξενοιασιάς και ευημερίας) του κόσμου. Οι άνθρωποι παγιδεύονται σε καιρό συμφοράς, όταν αυτή πέφτει πάνω τους ξαφνικά. Στη γη αγωνία των εθνών τα οποία βρίσκονται σε αδιέξοδο. Τα έθνη βούλιαξαν στο λάκκο που έφτιαξαν, στο δίχτυ που έκρυψαν πιάστηκε το δικό τους πόδι. Οι παραβάσεις σας ξεσκεπάζονται (τα κρυφά πράγματα/σκάνδαλα των ανθρώπων έρχονται στο φως), ώστε να φανούν οι αμαρτίες σας σύμφωνα με όλες τις ενέργειές σας. Οι βουλές των καρδιών φανερώνονται. Καιροί δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Δεινά επί δεινών. Μεγάλη θλίψη και συντριβή πνεύματος. Αύξηση της ανομίας. Φόβος και αμηχανία για τη ξαφνική και βίαιη ανατροπή/αλλαγή του σκηνικού της ζωής των ανθρώπων. Συνεχής απαξίωση όλων των λατρευτών και μέχρι πρότινος ακλόνητων πραγμάτων τους (Α΄ Κοριν. 4:5, Εκκλησ. 9:12, Λουκάς, 21:25, Β΄ Τιμόθ. 3:1, Ψαλμός, 9:15, Ιερεμ. 25:31, Ιώβ 20:22, Ιεζεκ.7:5,19, 21:24, 24:15).
Αν λοιπόν ο Θεός με όλα τα παραπάνω σύνθετα γεγονότα, φανερώνει με πολλή δύναμη και πειθώ πνεύματος την έλευση της Βασιλείας του στη γη και την έναρξη της αντιδικίας του με τα έθνη «διότι ο Θεός εξέρχεται από τον τόπο του για να ζητήσει λογαριασμό από τον κάτοικο αυτής της γης για τα πολυάριθμα σφάλματά/αμαρτίες του: εξαιτίας της λεηλασίας των ταλαιπωρημένων, εξαιτίας του στεναγμού των φτωχών, τώρα θα εγερθώ» (Ησαΐας, 26:21, Ψαλμός, 12:5), τότε η ημέρα ελέγχου, η ημέρα κρίσης των εθνών, ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008, όταν το παγκόσμιο βασίλειο του εικονικά μεγάλου πλούτου τους, πήρε ξαφνικά φωτιά, εξαιτίας ακριβώς της αποκάλυψης του πλήθους του άνομου εμπορίου (άδικου κέρδους) τους «διότι η πονηρία άναψε σαν φωτιά» (Αποκ. 18:3, Ιερεμ. 30:14, Ησαΐας, 9:18). Δεν είναι άλλωστε η κρίση του 2008, που συγκέντρωσε και συνεχίζει να συγκεντρώνει στη διάρκειά της, όλους τους ισχυρούς βασιλείς της γης (G20) να διαχειριστούν τη διάσωση του ετοιμόρροπου -υπό το βάρος της διαφθοράς- συστήματός τους; Όμως, αντί να διορθώσουν τα λάθη τους, οι αλαζόνες κυβερνήτες της γης εμμένουν στην αδικία και το κακό (Παροιμ. 1:22, Μιχαίας, 3:9). Η λαχτάρα τους να επιστρέψουν στην απατηλή δύναμη τού πλούτου τους, τους παρασύρει σε εσφαλμένες ενέργειες «όλη τους η σοφία έχει πέσει σε σύγχυση» οι οποίες καταλήγουν, αντίθετα με την επιδιώξεις τους, στην καταστροφή τoυ ίδιου του βασιλείου τους και στον φόνο των ίδιων των λαών τους, αποδεικνύοντας με τις κρίσεις και τα έργα τους ότι είναι άφρονες και παράλογοι (Λουκάς, 9:24, Αποκ. 17:16, Ψαλμός, 107:27, Ησαΐας, 14:20, Ιερεμ. 10:8).
Αρχικά, με δόλια μέσα «μεταφέρουν» τη ζημιά του δοκιμαζόμενου συστήματός τους, της παραγωγικής γης τους, πάνω στους λαούς τους «η γη πήρε φωτιά και ο λαός θα γίνει τροφή (θυσία) για τη φωτιά», προκαλώντας την εναντίωσή τους, γεγονός που επίσης μαρτυρά την έναρξη της Βασιλείας του Χριστού στη γη: άρχισες να βασιλεύεις, αλλά τα έθνη οργίστηκαν (Ησαΐας, 9:19, Αποκ. 11:17). Πράγματι, η κρίση, εξοργίζει τους φίλαυτους ακμαίους ανθρώπους, επειδή αυτή αφαιρεί την ικανοποίηση της σαρκικής επιθυμίας τους. Την οργή των εθνών διαδέχεται ο φόβος και η θλίψη, καθώς οι ηγέτες της γης αποτυγχάνουν με τα “μέτρα” τους να θεραπεύσουν το θανάσιμα τραυματισμένο σύστημά τους. Η επιδείνωση της κρίσης φέρνει τη διαίρεση και τη σύγκρουση μεταξύ των πονηρών υπηρετών του συστήματος, οι οποίοι προκειμένου να διατηρήσουν τη ζωή τους ασφαλή, βλάπτουν ο ένας τον άλλον «καταδυνάστευση/βία στη γη και εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστή», ζημιώνοντας τελικά οι ίδιοι τα δικά τους συμφέροντα και τον εαυτό τους, αφού είναι όλοι μέλη μιας παγκόσμιας (αμοιβαία εξαρτημένης) κοινωνίας, επαληθεύοντας την πρόρρηση τού Ιησού Χριστού, πως κάθε βασίλειο που διαιρείται εναντίον του εαυτού του ερημώνεται και κάθε πόλη ή σπίτι που διαιρείται εναντίον του εαυτού του δεν θα σταθεί, αλλά φτάνει στο τέλος του (Ιεζεκ. 24:16,21:25,26:15, Ιερεμ. 30:13,51:9,51:46, Λουκ.17:33, Ματθ.12:25). Άνθρωποι με σκληρή καρδιά, φιλάργυροι, υπερήφανοι, άγριοι, πλεονέκτες, εγωιστές, γεμάτοι φθόνο, εγκλωβίζονται μέσα στις πανουργίες που σκέφτηκαν. Κάνουν καταφύγιο τους το ψέμα και πιστεύουν σ’ αυτό. Νομίζουν, πως εάν εξακολουθήσουν να αδικοπραγούν, για χάρη των επαπειλούμενων πραγμάτων της ψυχής τους, θα διαφύγουν την κρίση «οι άνθρωποι που επιδίδονται στην κακία, δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρίση» (Ρωμ. 1:28, Β΄ Πέτρου, 2:12, Ψαλμός, 10:2, Α΄ Ιωάν. 2:9, Παροιμ. 28:5, Ιώβ, 20:21, Λουκάς, 9:24). Περιπλανιούνται σε άβατη έρημο, επειδή το σκοτάδι/ψέμα τύφλωσε τη διάνοιά τους (Ψαλμός, 107:4). Δεν αντιλαμβάνονται πως ατιμάζονται, φθείρονται, συντρίβονται και αφανίζονται μαζί με τα λάφυρα της διαρπαγής τους (Ησαΐας, 28:13), επιβεβαιώνοντας αυτό που γράφτηκε γι’ αυτούς, πως, το τραπέζι των συσσωρευμένων με απάτη θησαυρών τους, γίνεται για αυτούς παγίδα και ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση (Ρωμ. 11:9), γίνεται κατάρα (Μιχ. 4:13) «στους δρόμους θα ρίξουν το ασήμι τους και κάτι σαν ακαθαρσία/απεχθές θα γίνει το χρυσάφι τους (Ιεζεκ. 7:19). Πρώην αχόρταγοι εραστές του διεφθαρμένου συστήματος, σήμερα ανελέητοι τιμωροί του, εκδικούνται από μόνοι τους το άπιστο(μη κερδοφόρο) σύστημά τους, λαβαίνοντας για τον εαυτό τους την πλήρη ανταμοιβή που τους άξιζε για την πλάνη τους «ο άφρονας τρώει την ίδια του τη σάρκα» (Ησαΐας, 26:6, Ρωμ. 1:27, Ιώβ, 20:29, Ιερεμ. 30:12, Ιεζεκ. 16:37, Παροιμ. 6:34).
Με αυτόν τον παράδοξο τρόπο, τα πολύτιμα, οχυρωμένα και θαυμαστά έργα αυτού του πονηρού κόσμου υποβιβάζονται, βεβηλώνονται, διαλύονται, απορρίπτονται και καταστρέφονται από τα ίδια τα χέρια των εργατών της ανομίας αυτού του συστήματος πραγμάτων «θα γίνουν σαν σκόνη την ημέρα κατά την οποία αναλαμβάνω δράση: τα πόδια του ταλαιπωρημένου, τα βήματα των ασήμαντων θα τα καταπατήσουν» (Πράξεις, 13:41, Ησαΐας, 28:21, Ιεζεκ. 16:38, Μαλαχ. 4:3). Τα πλούτη, όσα κατάπιανε, θα τα ξεράσουν, από την κοιλιά θα τους τα βγάλει ο Θεός «η ημέρα του Κυρίου έρχεται σαν λεηλασία» (Ιώβ, 20:15, Ησαΐας, 13:6). Μόνο με τα μάτια σου θα παρατηρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των πονηρών (Ψαλμός, 91:8). Αυτή είναι από τον Θεό η μερίδα των ασεβών, ανυπάκουων ανθρώπων της γης, οι οποίοι δείχνουν αδιαφορία για όλες τις συμβουλές του Θεού και δεν δέχονται τον έλεγχό του, ως δοκιμασία που οδηγεί στη μετάνοια και στη σωτηρία εκείνων που εκδηλώνουν αγάπη και έλεος προς τον πλησίον τους (Ιώβ, 20:29, Παροιμ. 1:30, Ρωμαίους, 2:4). Συνεπώς να δίνετε προσοχή στο πώς ακούτε, διότι στον καθένα που έχει (φρόνηση στο να γνωρίσει την κρίση και τη δικαιοσύνη του Θεού), θα του δοθεί περισσότερο και θα έχει αφθονία, αλλά όσο για εκείνον που δεν έχει, ακόμη και αυτό που νομίζει ότι έχει, θα του αφαιρεθεί (Μάρκος, 4:24). Για αυτή την κρίση εγώ ήρθα σε αυτόν τον κόσμο: για να δουν εκείνοι που δεν βλέπουν και να γίνουν τυφλοί εκείνοι που βλέπουν (Ιωάννης, 9:39).
Ποια σημασία όμως έχει ο Μάρτιος του 2012 στην κλιμάκωση της κρίσης των εθνών; Ο Μάρτιος ήταν ο μήνας κατά τον οποίο ο παγκόσμιος οίκος διαφθοράς μαζί με τους γιούς που γέννησε και ανέθρεψε, εισέρχονται στην καταδικαστική φάση της ερήμωσης και της γύμνωσής τους (Αποκ. 17:16). Είναι γνωστό, πως η διεθνής κοινότητα τρέμει τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει η χρεοκοπία της Ελλάδας στο ήδη εύθραυστο σύστημά της. Για να κερδίσουν στην ουσία μόνο λίγο χρόνο «καθυστερήστε και νιώστε κατάπληξη» (Ησαΐας, 29:9), οι τεχνίτες της καταστροφής, οι ηγεμόνες της γης, στις 9 Μαρτίου με τη συναίνεση των συγκυβερνητών της Ελλάδας, παρέδωσαν την παραγωγική γη και το λαό της Ελλάδας, ως καύσιμο για τη φωτιά του αθεράπευτα χρεοκοπημένου παγκόσμιου συστήματός τους (Ιεζεκ. 21:30). Τη δε φτωχοποίηση και την ταπείνωση τους, την αποκαλούν «υποχρεωτικό μονόδρομο προς την σταθερότητα, την εξυγίανση την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση». Στον ίδιο καταστροφικό δρόμο, οι αρχηγοί/βασιλείς 17 χωρών της Ευρώπης, με πρόσχημα τη διασφάλιση των υπαρχόντων των λαών τους -που οι ίδιοι στο μεταξύ μετέτρεψαν σε επισφαλή με τα δόλια σχέδια τους- συμφωνούν τη δημοσιονομική πειθαρχία των ελλειμμάτων τους, σύροντας και παγιδεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους λαούς τους, σε ένα φαύλο κύκλο εξοντωτικών ληστρικών μέτρων «με ψευδείς προσδοκίες, παροδηγούν τους λαούς σε αδιέξοδα βασανιστικά προβλήματα και την καταστροφή» (Ψαλμός, 7:14, Ιώβ, 4:8). Και πάλι, ο Θεός μέσω του ζωντανού του λόγου, μας βοηθά να διακρίνουμε την αλήθεια από το πνεύμα πλάνης αυτού του στασιαστικού κόσμου: Δείτε! οι λαοί θα μοχθούν για τη φωτιά και μόνο και οι εθνότητες θα αποκάμνουν εντελώς μάταια; (Αββακούμ, 2:13). Δίνοντας τώρα κανείς προσοχή στο έθνος της Ελλάδας, μέσω του οποίου πριν από 2.000 χρόνια διαδόθηκε ο χριστιανισμός στον υπόλοιπο κόσμο, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η Ελλάδα σήμερα, στο μέτρο της δίκαιης ανταπόδοσης, είναι το πρώτο έθνος το οποίο θερίζει τους καρπούς της αμαρτωλής οδού του (Παροιμ. 14:34): Δείτε! Συμφορά θα προχωρεί από έθνος σε έθνος μέχρις ότου η Βασιλεία του Χριστού εκμηδενίσει κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία και δύναμη, μέχρι να βάλλει δικαιοσύνη στη γη. Διότι πρέπει να βασιλεύει/ κυριαρχεί ώσπου να βάλει/υποτάξει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του, μέχρι η βασιλεία του κόσμου γίνει βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του. Θα κοσκινίσει τα έθνη με το κόσκινο της αχρηστίας. Τα έθνη θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Η έπαρση του ανθρώπου θα ταπεινωθεί. Σαν ένδυμα θα φθαρούν όλοι τους (Ιερεμ. 25:32, Α΄Κοριν. 15:24, Αβδιού, 1:16, Ησαΐας, 2:10,30:28,50:9, Ψαλμ. 102:26).
Μέχρι σήμερα, αυτά είναι λίγα από τα άφθονα θαυμαστά σημεία, καλά νέα, έργα, αποδείξεις, προειδοποιητικά/αφυπνιστικά λόγια, με τα οποία ο στοργικός μας Πατέρας με πνεύμα σοφίας και αποκάλυψης, φανερώνει την αλήθεια του σε εκείνους που τον φοβούνται (μισούν το κακό), ώστε να αναλογιστούν γνώση και πρακτική σοφία, η οποία θα τους διαπαιδαγωγήσει να μιμηθούν την πίστη του Ιησού Χριστού και να διαφύγουν την κρίση «με τη λεηλασία και την πείνα θα γελάς και τα θηρία της γης (τους επιζήμιους ανθρώπους) δεν θα χρειάζεται να τους φοβάσαι» (Ιώβ, 5:22). Ωστόσο, όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου, θα βρει άραγε την πίστη στη γη; (Λουκάς, 18:8).
Κατά τη διάρκεια της φυσικής παρουσίας του κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη ως ανθρώπου -με σώμα όμοιο με το δικό μας- η πίστη εκείνων που υπέφεραν στη δύναμη του Χριστού να τους κάνει καλά, είχε ως αποτέλεσμα να εκπληρωθεί η επιθυμία τους σύμφωνα με την πίστη τους και τη βούληση τού Χριστού: «η πίστη σου, σε έσωσε». Παρόμοια σήμερα, κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της παρουσίας της Βασιλείας του Χριστού στη γη, εκείνοι που ελπίζουν ένθερμα στον Χριστό να τους απελευθερώσει και να τους σώσει από τις ασφυκτικές πιέσεις, τις στερήσεις, τις προκλήσεις, τους κινδύνους και το θάνατο που φέρνει η τεράστια κρίση του υλιστικού τρόπου ζωής πάνω τους, επενεργεί στο να εκπληρωθεί η επιθυμία του πνεύματός τους, να παραμείνουν δηλαδή ζωντανοί, σύμφωνα με το θέλημα και την υπόσχεση τού Χριστού: «εκείνος που ασκεί πίστη σε εμένα δεν θα κριθεί» (Παροιμ. 10:24, Ιωάννης, 3:18). Πώς επιτυγχάνεται όμως αυτό;
Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι δούλοι τους οποίους ο κύριος, όταν έρθει, θα βρει να είναι σε εγρήγορση! (προσμένουν με λαχτάρα τη Βασιλεία/σωτηρία του). Αληθινά σας λέω: θα περιζωστεί και θα τους βάλει να πλαγιάσουν μπροστά στο τραπέζι και θα έρθει δίπλα τους και θα τους διακονήσει. Και αν έρθει στη διάρκεια της δεύτερης φυλακής, ή ακόμη και της τρίτης, και τους βρει έτσι, ευτυχισμένοι είναι εκείνοι! (Λουκάς, 12:37). Πράγματι, οι δούλοι του Κυρίου που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης και υψώνουν κραυγή βοήθειας προς Αυτόν, δέχονται με αγαλλίαση και χαρά όλα όσα βλέπουν και ακούν καθώς η ακριβής εκπλήρωση των υποσχεμένων λόγων του Θεού, τους δίνει άφθονη πεποίθηση, παρηγοριά, πνευματική ειρήνη, σοφία και δύναμη, να συνεχίσουν έως το τέλος τον αγώνα της υπομονής τους «διότι όποιος βρίσκει εμένα θα βρει ζωή». Κατανοούν, πως μόνο μέσω της συμμετοχής στην υπομονή του Χριστού που έδειξε κατά τη διάρκεια της δικής του κακοπάθησης, μπορούν να αντέξουν τη λύπη, την αγωνία, τους πόνους της καθημερινής τους δοκιμασίας και να βγουν νικητές/ζωντανοί μαζί του «κι αυτή είναι η νίκη που έχει νικήσει τον κόσμο καθώς και την επιθυμία του, η πίστη σας» (Α΄ Ιωάννη, 5:4).
Μέσω πίστης, άνθρωποι με ταπεινή/δεκτική καρδιά συλλαμβάνουν το νόημα όλων αυτών των ειδήσεων στην καρδιά τους. Μέσω πίστης, νιώθουν την αλήθεια των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού να καίει μέσα τους σαν φωτιά. Μέσω πίστης, βλέπουν την εύνοια του Θεού και ομολογούν: «Αυτός είναι ο Θεός μας, ελπίσαμε σε αυτόν και θα μας σώσει. Ασφαλώς υπάρχει καρπός για τον δίκαιο, ασφαλώς υπάρχει Θεός που κρίνει στη γη» (Ψαλμός, 58:11). Μέσω πίστης, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των καλών νέων και επιστρέφουν στον Θεό, μετανιώνοντας για τα σφάλματα/αμαρτίες του παρελθόντος, παραμένοντας στο εξής καθαροί. Η ακριβής κατανόηση του θελήματος τού Θεού, τους παρακινεί σε καλά έργα προς όλους. Τους κάνει να θέσουν την εμπιστοσύνη τους στον Βασιλιά της πίστης τους, τον Ιησού Χριστό, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η σωτηρία της ζωής τους, πλησιάζει, είναι στην πόρτα «και θα έχουν ενόραση στο έργο του, και ο δίκαιος θα χαρεί σε σχέση με τον Θεό και θα καταφύγει σε αυτόν· και όλοι όσοι είναι ευθείς στην καρδιά θα καυχιούνται» (Ψαλμός, 64:10).
Εγώ, λοιπόν, άρχισα να παρατηρώ· άρχισα να το βάζω αυτό στην καρδιά μου· είδα, έλαβα τη διαπαιδαγώγηση: ο άνθρωπος που προσδοκά να έρθει αλλαγή, προσβλέποντας να συνεχίσει να ζει σ’ αυτόν τον άδικο κόσμο αγαπώντας τα πράγματά του, είναι καταδικασμένος μαζί με αυτά, να μετέχει στις πληγές και στον αφανισμό τους (Παρ. 24:21, Αποκ. 18:4). Ενώ, ο άνθρωπος που εισακούει το κάλεσμα του Χριστού, να σώσει τη ζωή του μαθαίνοντας από την υπομονή του Χριστού (παρότι υποφέρει άδικα παραμένει στο καλό, αφήνοντας πίσω του τα ανίκανα να τον διασώσουν πράγματά του και αυτόν τον κόσμο που χάνεται), θα κερδίσει μέσω της πίστης του, επάξια την κληρονομιά του Θεού, την οποία υπόσχεται να δώσει σε όλους εκείνους που τον αγαπούν: αιώνια ζωή, σε μια νέα γη και νέους ουρανούς όπου δεν θα υπάρχει ούτε πένθος, ούτε πόνος, ούτε κραυγή, ούτε δάκρυ και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά θα έχουν παρέλθει «Δείτε! Κάνω νέα τα πάντα» (Αποκ. 21:4).
