Η τεράστια παγκόσμια κρίση που ξέσπασε ξαφνικά το Σεπτέμβριο του 2008 αναστάτωσε όλους τους μεγάλους ηγέτες της γης (G20) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ), οι οποίοι έκτοτε συγκεντρώνονται για να διαχειριστούν τη σωτηρία του πληγωμένου και μέχρι πρότινος ακλόνητου και εξυψωμένου συστήματός τους: «κάθομαι σαν βασίλισσα πάνω σε πολλούς λαούς, πλήθη, έθνη και γλώσσες δεν είμαι χήρα και δεν θα δω πένθος» (Ματθαίος, 24:23, Αποκ.16:14, 17:15, 18:7).
Το Δ.Ν.Τ, δημιουργήθηκε
από τους ισχυρούς ηγέτες της γης ως παγκόσμιος δανειστής των εθνών για να μπορούν
να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα από την τήρηση
οικονομικών και πολιτικών μέτρων επιφέρουν υποχρεωτικά στα εξαρτώμενα έθνη τη
δέσμευση της οικονομίας τους. Έτσι, χωρίς πόλεμο αφαιρούν το κυριαρχικό
δικαίωμα του κάθε έθνους αλώνοντας την οικονομία του.
Ωστόσο, η πρωτοφανής
στροφή του Δ.Ν.Τ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης -της πιο πλούσιας οικονομίας στον κόσμο- εναντίον τριών μελών τους, σημειοδοτεί, σύμφωνα με τον Χριστό, το τέλος κάθε μορφής διακυβέρνησης/βασιλείας
των ανθρώπων στη γη: «κάθε βασίλειο,
πόλη, σπίτι που εγείρεται εναντίον του εαυτού του, ερημώνεται και πέφτει» (Ματθ.12:25).
Πράγματι, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση της διάσωσής τους από την κρίση, η Ελλάδα,
η Ιρλανδία και η Πορτογαλία και άλλα έθνη, παραδίδουν
την κυριαρχία τους στους τεχνίτες της καταστροφής, στο Δ.Ν.Τ και στους
ισχυρούς ηγέτες/βασιλείς της γης. Αυτοί,
με τα πονηρά τους σχέδια και με ψευδείς
εξαγγελίες οδηγούν τους λαούς σ’ ένα εντελώς μάταιο και επώδυνο αγώνα σωτηρίας των
πολύτιμων πραγμάτων τους και τη διεθνή οικονομία σε μεγαλύτερη κρίση «εκείνος που προσφέρει βοήθεια θα σκοντάψει
και εκείνος που λαβαίνει βοήθεια θα πέσει, και όλοι αυτοί θα φτάσουν μαζί στο
τέλος τους» (Ιερ. 51:58, Ησ. 31:3). Το αχόρταγο πάθος τους για εξουσία, δύναμη
και δόξα, δεν τους αφήνει να
διορθώσουν το διεφθαρμένο σύστημά τους «καθυστερείστε
και νιώστε κατάπληξη», το οποίο πήρε φωτιά εξαιτίας ακριβώς της μεγάλης ανομίας
τους (Ησ.29:9, Ψαλμ.2:10). Έτσι, η παράλογη εμμονή τους να κερδοσκοπούν μέχρι
τέλους σε ένα όλο και πιο μικρό -λόγω της κλιμακούμενης κρίσης- κοινό τραπέζι
κερδοφορίας τους, προκαλεί αναπόφευκτα την ολοσχερή ερήμωση του άλλοτε παραγωγικού
συστήματός τους (Ιερ.51:46 Ιεζ.22:16). Στην
πραγματικότητα, οι αλαζόνες βασιλείς της γης δεν αντιλαμβάνονται ότι κρίνουν και
πολεμούν το αναξιόπιστο σύστημά τους με τις κρίσεις που δέχεται μια πόρνη, όταν
αυτή ξαφνικά στερεί από τους εραστές της τους καρπούς της πορνείας/διαφθοράς της
(Ιεζ.23:24). Δεν καταλαβαίνουν πως
σύμφωνα με τις πληγές που επιφέρουν από μόνοι τους στο βασίλειό-σύστημά τους
(το ερημώνουν, το γυμνώνουν, του κατατρώνε τις σάρκες του και το καίνε με
φωτιά), φέρνουν και τους λαούς μέσα
σ’ αυτό, στο τέλος τους (καταθλιμμένοι, φτωχοί, κατακρεουργημένοι, οριστικά κατεστραμμένοι),
(Αποκ.17:16, 18:4,8, Ιεζ.7:27, 13:14). Δεν αντιλαμβάνονται, πως έχουν πέσει οι
ίδιοι θύματα τού δόλιου μηχανισμού που χρησιμοποιούσαν για να παγιδεύσουν και
να λαφυραγωγήσουν τον πλούτο άλλων, ξένων λαών, εξαθλιώνοντάς τους (Ψαλμ.9:15, Ρωμ.7:20,
Αβ.2:8). Στο μέτρο της δίκαιης ανταπόδοσής τους, αδικούν τον εαυτό τους ως αμοιβή για την αδικοπραγία τους: έχουν
στρέψει τα δικά τους καταστροφικά όπλα καταπάνω τους, βλάπτοντας τα δικά τους συμφέροντα,
βασανίζοντας τους δικούς τους λαούς «ο
άφρονας περιπλέκει τα χέρια του και τρώει τη δική του σάρκα» (Β΄ Πέτ.2:12, Εκκλ.4:5).
Η ακριβή κατανόηση της καταδίκης αυτού του
κόσμου, βοηθά εκείνους που θέτουν την
ελπίδα τους στο Θεό, να γνωρίσουν τη δύναμη που έχει ο Λόγος Του Θεού να απελευθερώνει
πνευματικά τον άνθρωπο από την ταλαιπωρία που δέχεται καθημερινά το δοκιμαζόμενο
σώμα του (Ιεζεκ.7:26, Ρωμ.7:24). Το αυτοθυσιαστικό
πνεύμα αγάπης, η υπακοή στο παράδειγμα θλίψης, ταπείνωσης και υπομονής που
υπέδειξε ο Δάσκαλος της ζωής Ιησούς Χριστός στη διάρκεια της δικής του άδικης κακοπάθησης,
αποδεικνύονται γι’ αυτούς σωτηρία «το λύτρο για την ψυχή του ανθρώπου είναι ο
πλούτος του» (Παρ. 13:8). Αντίθετα, για
τους υπερήφανους η καθημερινή απαξίωση του πλούτου τους γίνεται γι’ αυτούς ενέδρα και παγίδα και σκάνδαλο, και ανταπόδοση, γίνεται
κατάρα (Ρωμ.11:9, Μιχ.4:13, Παρ.6:10), καθώς ο τρόμος της συμφοράς τους, τους ρίχνει σε σύγχυση και τους κάνει
να σκεφτούν ότι για να γλυτώσουν την κρίση και να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τις
σαρκικές επιθυμίες τους, «νομιμοποιούνται» περισσότερο από ποτέ, να επιδίδονται σα θηρία στο κακό, στην αδικία, στη
βία, στη λεηλασία απέναντι στο συνάνθρωπό τους, σύμφωνα και με το καταστροφικό
παράδειγμα σωτηρίας της θηριώδης εξουσίας και των επιζήμιων εμπνευστών της «κάθε άνθρωπος συμπεριφέρθηκε τόσο παράλογα
ώστε δεν γνωρίζει τι κάνει» (Ρωμ.7:20, Ιερ.51: 6-58).
Ένα παράδοξο έργο στις ημέρες μας
που οι καταφρονητές δεν το πιστεύουν
Ο Διάβολος από την αρχή έχει δώσει στις επτά
βασιλείες-θηρίο (στις επτά αντίθεες κοσμοκατορίες που πέρασαν από τη γη: Αιγυπτιακή,
Ασσυριακή, Βαβυλωνιακή, Μηδοπερσική, Ελληνική, Ρωμαϊκή και Αγγλο-Αμερικανική), τη δύναμή του, το θρόνο του και μεγάλη εξουσία. Ωστόσο, η πρώτη
παρουσία του Χριστού στη γη ως πνευματικού Βασιλιά, είχε κατάφερει πλήγμα σε μία από τις επτά κοσμοκρατορίες, στην ειδωλολατρική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία,
η οποία όμως αναζωογονήθηκε και μετασχηματίστηκε σε «εκχριστιανισμένη»
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο). Αυτή μαζί με τις μετέπειτα ψευδοχριστιανικές
εξουσίες συνέχισαν να διαπράττουν εγκλήματα, αλλά αυτή τη φορά στο όνομα του Χριστού, για να παρομοιαστούν
πολύ κατάλληλα με θηρίο-ψευδοπροφήτη που
έχει δύο κέρατα όμοια με αρνιού, αλλά
με ομιλία δράκου. Μετά, η ανακάλυψη του νέου κόσμου και των κρυμμένων θησαυρών
του (φυσικών πόρων του), η βιομηχανική
επανάσταση, η ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου και το κίνημα του διαφωτισμού, ανέδειξαν μια νέα τάξη, την αστική, η οποία αξίωνε το διαμερισμό του συσσωρευμένου με βία και λεηλασία άφθονου
πλούτου της γης, ανάμεσα στους πολλούς. Έτσι, πλάστηκε το σημερινό μεγάλο βασίλειο-φρούριο των θησαυρών της ανομίας/ αμαρτίας
του κόσμου, που σαν μια κυρίαρχη μεγαλειώδης πόρνη πλανά όσους λαχταρούν να απολαύσουν
τη δύναμη της εξουσίας, τη μαγεία του πλούτου, τη μέθη της έπαρσης που «προσφέρει»
το διεφθαρμένο εμπόριό της, να συμμετέχουν υποχρεωτικά στο άδικο κέρδος, στο μίσος,
στο κακό, στο ψέμα, στο φθόνο, στην κλοπή, στην αιματοχυσία και σε ότι ακάθαρτο
έργο βρίσκεται μέσα της. Έτσι, μέσω της λατρείας των πραγμάτων αυτού του κόσμου,
ο άρχοντας αυτού του θαυμαστού κόσμου Διάβολος, σημαδεύει τα δικά του θηρία-αντίχριστους (εχθρούς του καλού),
καθώς αυτοί με τα έργα τους και τα λόγια τους αντανακλούν την εικόνα του θηρίου
που υπηρετούν. Αυτόν τον ιδεατό αλλά
απατηλό κόσμο χρησιμοποιεί ο Διάβολος για να αποξενώσει τους λαούς από τον
αληθινό Θεό και να κάνει τον κάθε άνθρωπο να μοιάσει σαν αυτόν: να ενεργεί σύμφωνα
με τη δική του επιθυμία, σαν θεός (Β΄ Θεσ.2:3-5, Δανιήλ, 11:36-39, Μιχαίας, 4:5,
Ησ. 14:4-20). Σήμερα όμως, που
η κρίση αφαιρεί και ερημώνει το φαινομενικά λαμπρό σκηνικό πραγμάτων αυτού του κόσμου,
οι ακμαίοι κάτοικοί του δεν δέχονται να υπομείνουν την συνακόλουθη ατίμωση της ωραίας
εικόνας του εαυτού τους. Εγκλωβισμένοι μέσα στη φλεγόμενη Βαβέλ τους, δείχνουν
φανερά την οργή του θηρίου που κρύβουν μέσα τους «εξουσιαστής εναντίον εξουσιαστή
και βία στη γη»(Ιερ.51:46). Φαντάζονται, πως με το να εξακολουθούν να ενεργούν
πονηρά θα διατηρήσουν τον απειλούμενο θησαυρό της ανομίας τους· τον αγαπημένο τους κόσμο· τη ζωή τους, ασφαλή (Αποκ.13:1-18, 17:1-18,
Δαν.11:39, Β΄Θεσ.2:3, Παροιμ.6:34, Ιακ.4:4, Λουκ. 17:33).
Για μία ώρα (την ώρα που άρχισε η κρίση των
εθνών, το Σεπτέμβριο του 2008), στο παγκόσμιο προσκήνιο εγέρθηκαν (πήραν εξουσία και δύναμη) 10 βασιλείς, οι G20. Ύστερα απ’ αυτούς κι από ανάμεσά τους, εγέρθηκε
ένα μικρό κέρατο-βασιλιάς, το Δ.Ν.Τ,
το οποίο εμφανίζεται ως ο όγδοος και τελευταίος κοσμοκράτορας βασιλιάς-θηρίο.
Πράγματι, το Δ.Ν.Τ διαφέρει από τους άλλους
βασιλείς G20, και η όψη του είναι ρωμαλαιότερη/μεγαλύτερη
από τους συντρόφους του. Στην άνοδό του υπέταξε/ταπείνωσε τρεις από τους
συντρόφους βασιλείς (την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία). Οι βασιλείς της γης G20,
με μία σκέψη έχουν δώσει τη δύναμη και την εξουσία τους στο μεγαλύτερο βασιλιά-θηρίο
Δ.Ν.Τ για να πολεμήσουν από κοινού την
κρίση τους. Στη διάρκεια της κρίσης,
το Δ.Ν.Τ και οι G20 θα
διανοηθούν να μεταβάλλουν καιρούς και νόμους, όμως, οι αποτυχημένες μηχανορραφίες τους και τα κούφια λόγια τους είναι αυτά
που φθείρουν, διαλύουν και τελικά καταστρέφουν τα λατρευτά έργα αυτού του
κόσμου και τη δόξα τους, για να βγουν
αληθινά τα λόγια του Θεού, πως χωρίς την ενέργεια χεριού (του Θεού), όλες οι
βασιλείες του κόσμου εκδιώχνονται και συντρίβονται από τις ίδιες τις ενέργειες
των υπηκόων τους (Αποκ.17:11-18, Δαν.7:7-28, 8:25, 2:44,45, 4:31,32, Ησ.14:20,
Λουκ.17:33, Α΄ Ιωάν. 3:8).
Καθώς αποκαλύπτονται οι ημέρες της δεύτερης
παρουσίας του Χριστού στη γη ως δίκαιου κριτή, τα έθνη, οι αρχές, οι εξουσίες, οι δυνάμεις και οι φίλοι αυτού του
κόσμου που χάνεται, βρίσκονται σε αναταραχή και στοχάζονται κενά πράγματα. Με κοινή βούληση να κρατήσουν το δικό
τους κόσμο ζωντανό, εναντιώνονται στην επικράτηση της δίκαιης Βασιλείας του
Θεού πάνω στη γη κι σε εκείνους που την επιζητούν. Αλλά, ο αξιόπιστος και αληθινός
Λόγος του Θεού και εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτόν θα νικήσουν, θα ζήσουν,
επειδή «ο Χριστός είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλιάδων» (Αποκ.17:14): Δείτε το, καταφρονητές, και απορήστε με
αυτό και αφανιστείτε, επειδή εγώ επεξεργάζομαι ένα έργο στις ημέρες σας, έργο που δεν πρόκειται να το πιστέψετε
ακόμη και αν κάποιος σας το αφηγηθεί λεπτομερώς! (Πράξ.13:41, Αββακ.1:5).
