Η Δικαίωση της Αλήθειας

 

Είναι πλέον φανερό πως από το 2008 που ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, οι λαοί που ζούσαν σε πλήρη αφθονία, υποβάλλονται σε μια διαρκή και επώδυνη αφαίρεση των πολύτιμων αγαθών τους (Ιώβ, 20:22, Ιεζ.24:15). Πρωτεργάτες αυτού του προφητευμένου έργου, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί ηγέτες της γης και ο εξουσιοδοτημένος θεματοφύλακας τού αισχροκερδούς συστήματος πλουτισμού, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ), οι οποίοι στη διάρκεια της κρίσης με τις εσφαλμένες ενέργειές τους ερημώνουν την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας στην πείνα, στο πένθος και στο θάνατο, τους δικούς τους λαούς! «κατέστρεψες την ίδια σου τη γη, σκότωσες τον ίδιο σου το λαό (Αποκ.17:15, 18:4, Ησ. 14:20)». 

Όταν το 2008 αποκαλύφτηκε ότι ο υπερβολικά μεγάλος πλούτος της γης δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα προϊόν ανθρώπινης αριθμητικής πλάνης ή αλλιώς πλούτος στα χαρτιά και μόνο, μη πραγματικός «φτιάχνουν είδωλα για τον εαυτό τους σύμφωνα με τη φαντασία τους», οι λεγόμενοι μεγάλοι ηγέτες της γης (G20) μαζί με τον υπερεθνικό επίτροπο του τεχνητού  πλούτου τους Δ.Ν.Τ, αντί να διορθώσουν τη στρεβλή πορεία τους, επινόησαν την κρίση χρέους του πονηρού συστήματος πλουτισμού τους, να τη μετακυλήσουν στα τα ήδη υπερχρεωμένα κράτη τους! «ο πονηρός δανείζεται και δεν ξεπληρώνει» (Αποκ.13:17, Ψαλμ.37:21, Ωσηέ 13:2). Έτσι, με δόλιους μηχανισμούς και εξαγγελίες παραπλανούν τους λαούς να στερηθούν τα επιθυμητά πράγματά τους, μέχρις ότου το αλληλένδετο με την ευδαιμονία και ευμάρεια χρηματοοικονομικό σύστημα, θεραπευτεί «η γη (το κερδοφόρο σύστημα) πήρε φωτιά, και ο λαός θα γίνει τροφή (θυσία) για τη φωτιά (την κρίση του θανάσιμα τραυματισμένου συστήματός τους)». Εξουσίες και λαοί (μέτοχοι-θύματα του κυρίαρχου συστήματος διαφθοράς), δεν θέλουν να πιστέψουν πως παρά τις όλο και μεγαλύτερες θυσίες τους, το οικοδομημένο πάνω σε κάθε είδους ψέμα, απάτη και ληστεία σύστημά τους μοιάζει με ερείπια που καταρρέουν: Δείτε! Οι λαοί θα μοχθήσουν εντελώς μάταια και οι εθνότητες απλώς και μόνο για τη φωτιά και θα αποκάμνουν (Αββακ. 2:12, 3:13, Ιερεμ. 51:58, Ησ. 9:19, 25:2). Και, καθώς τα αλλεπάλληλα σφάλματα των κυβερνήσεων ενισχύουν το κακό, την ανασφάλεια, την ανομία, τη διαίρεση, την απόγνωση και τον φόβο για τα επερχόμενα δεινά, οι λαοί αποχαλινώνονται. Όπως ο μισθωτός ποιμένας βλέπει τον λύκο (τον κίνδυνο) να έρχεται και εγκαταλείπει τα πρόβατα και φεύγει -και ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει- επειδή δεν ενδιαφέρεται για τα πρόβατα, παρόμοια οι κυβερνήτες της γης (στην κρίση), αδιαφορούν αν με τις ενέργειές τους παραδίδουν στην κακοποίηση και στην καταστροφή τους λαούς (Ιωάν. 10:12, Ματθ. 24:48). Μπροστά σε ένα συνεχώς μειούμενο τραπέζι κερδοφορίας, πονηροί άνθρωποι και απατεώνες βλάπτουν ο ένας τον άλλον καθώς λεηλατούν μεταξύ τους τα αλληλοδιαπλεκόμενα συμφέροντά τους! «όποιος θελήσει να σώσει τη ζωή του (μέσω των πολύτιμων γι’ αυτόν πραγμάτων του) θα τη χάσει». Παγιδευμένοι μέσα στην πληγωμένη υπερηφάνεια τους, αρνούνται πεισματικά να δεχτούν την αλήθεια: ότι τα άλλοτε συνταυτισμένα με την ασφάλεια αποκτήματά τους είναι ανίκανα να τους διασώσουν από την κρίση «όλη τους η σοφία έχει πέσει σε σύγχυση .., παραφρονούν εξαιτίας της αφθονίας του σφάλματός τους». Ο Λόγος του Θεού προειδοποιεί: ο καθένας που αγαπά το ψέμα και εμμένει σ’ αυτό και εκείνοι που βρίσκουν ευχαρίστηση στην αδικία, οι φονιάδες, οι κλέφτες, οι ακάθαρτοι, οι άπιστοι, οι μάγοι, οι πόρνοι, οι ειδωλολάτρες (οι πλεονέκτες), οπωσδήποτε θα μετέχουν μαζί με το σύστημα στις πληγές-κρίσεις του «κανείς δεν θα κρατήσει τη ζωή του μέσω του σφάλματός του.., θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας» (Παροιμ. 29:18, Ψαλμ. 107:27, Λουκ. 9:24, 21:25, Ησ. 57:13, Ιεζ.7:10-13, Ωσηέ 9:7, Ματθ. 24:12, Μάρκ. 3:23, Αποκ. 22:15). 

Ο Λόγος του Θεού προλέγει, πως η γη και τα έργα σε αυτήν ερημώνονται από τους κατοίκους της, εξαιτίας του καρπού των ενεργειών τους! (Αποκ.17:16, Μιχ.7:13, Αββακ.3:14, Β' Πέτρου 3:10). Αποκαλύπτει πως, οι κραταιοί ηγέτες της γης, επειδή δεν έχουν μάθει καν να νιώθουν ταπεινωμένοι,  αντιμετωπίζουν το υπεύθυνο για την κρίση τους «άπιστο» χρηματοοικονομικό σύστημα, με «τις κρίσεις των μοιχαλίδων»: πράξεις εκδίκησης που εκτελούν οι εραστές στις πόρνες όταν αυτές ξαφνικά στερούν την απόλαυση της πορνείας τους «διότι η μανία του ακμαίου άντρα είναι η ζηλοτυπία και δεν θα δείξει έλεος κατά την ημέρα της εκδίκησης (Ιερεμ.6:15, Ιεζεκ.16:38, Παροιμ.6:34)». Τι κάνουν:

 α) το μισούν; (εναντίωση) Το πάθος των ηγετών της γης να διατηρήσουν την εξυψωμένη εικόνα τους ασφαλή από την κρίση το 2008, τους οδηγεί σε παράλογες-επιζήμιες για το χρηματοοικονομικό σύστημα, τους λαούς και τελικά για τους ίδιους, πολιτικές ενέργειες «το κρασί (της εξουσίας) φέρεται δόλια». Πράγματι, η κρίση των κατεστημένων συμφερόντων, γίνεται για τους αλαζόνες ηγέτες της γης και τεχνίτες της καταστροφής Δ.Ν.Τ, παγίδα και ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση, αφού τους παρασύρει να στρέψουν τα εργαλεία-όπλα φτωχοποίησης του τρίτου κόσμου, εναντίον τους! Σε ανταπόδοση λοιπόν του κακού (της βίας και της λαφυραγώγησης τού πλούτου) που προξένησαν (στον τρίτο κόσμο), ο λεγόμενος «ανεπτυγμένος» κόσμος, δέχεται σήμερα -διαμέσου των πουλημένων στη διαφθορά εξουσιών του- τη βασανιστική αφαίρεση των προϊόντων του δικού του μόχθου! «τα έθνη βούλιαξαν στο λάκκο που έφτιαξαν, στο δίχτυ που έκρυψαν πιάστηκε το δικό τους πόδι». Όντως, οι κοινωνικές και εργασιακές ανατροπές «αλλαγή καιρών και νόμων» που επιβάλλουν με μένος στα δικά τους (αυτή τη φορά) ισχυρά κράτη, έχουν προκαλέσει την οργή και την ζηλοτυπία των λαών τους «γιατί τα έθνη ήρθαν σε αναβρασμό;» καθώς, τα ανεξέλεγκτα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης που προκαλεί η εγκληματική διακυβέρνησή τους, ανατρέπουν εκ βάθρων το μέχρι πρότινος λαμπρό σκηνικό ειρήνης και ασφάλειάς τους «η ευημερία του δεν θα διαρκέσει, ενώ η αφθονία του θα είναι στο αποκορύφωμα, θα νιώθει ανησυχία· όλη η δύναμη της δυστυχίας θα έρθει εναντίον του». (Αββακ.2:5, Ρωμ.11:9,13:4, Ιεζ.23:29, Κολ.3:25, Ψαλμ.7:16,9:15, Ιώβ 20:22, Ιερ.7:24, 16:18, Μιχ.7:16).

β) το απογυμνώνουν και το ερημώνουν; (απώλεια παιδιών και χηρεία). Η ανελέητη καταλήστευση των περιουσιακών στοιχείων, η υπερφορολόγηση και η εξάλειψη των ασφαλών φορολογικών παραδείσων (καταφυγίων της ανομίας), κ.α., εξωθεί τα άλλοτε παιδιά (επενδυτές-εμπόρους) αυτού του συστήματος, να εγκαταλείψουν τρομαγμένα το αθεράπευτα στείρο και αφερέγγυο πλέον σύστημά τους «όλοι όσοι το τιμούσαν, το μεταχειρίζονται σαν κάτι φτηνό, γιατί είδαν την γύμνια του.., Δείτε! Εγκαταλείπεται έρημο το σπίτι σας», με αποτέλεσμα την προοδευτική απαξίωση των εμπορευόμενων αγαθών του «αυτός που αγοράζει ας μη χαίρεται και αυτός που πουλάει ας μη θρηνεί» (Αποκ.18:11-15, Ιεζεκ.7:12, Ησ.47:9).

γ) του κατατρώνε τις σάρκες του; (βεβήλωση της κινητήριας δύναμης τού συστήματος). Οι άπειροι ηγέτες της γης, περιπλανώμενοι στο φως της δικής τους (καταστροφικής) φωτιάς, σκοντάφτουν στο ίδιο τους το σφάλμα/πλάνη. Στο βωμό μιας πρόσκαιρης πλασματικής κερδοφορίας των χαρτιών-σκουπίδια (μετοχών και ομολόγων), σπαταλούν «καίνε» μάταια την ισχύ του οπλοστασίου τους (τύπωμα απεριορίστων ποσών χρήματος, μηδενικά επιτόκια, κ.α), φουντώνοντας τη φωτιά των παλαιών χρεών με την προσθήκη νέων «όταν θα είναι σε έξαψη, θα ετοιμάσω τα συμπόσιά τους και θα τους μεθύσω, για να ευφρανθούν· και θα κοιμηθούν ύπνο αιώνιο, από τον οποίο δεν θα ξυπνήσουν», λέει ο Θεός. Πράγματι, η αδιέξοδη πολιτική του φθηνότερου νομίσματος έχει εγκλωβίσει τα ισχυρά έθνη σ’ έναν αέναο ανταγωνιστικό πόλεμο υποβάθμισης των νομισμάτων τους «Ακούστε! Η κραυγή των ποιμένων (των πολιτικών ηγετών) και ο γοερός θρήνος των μεγαλοπρεπών του ποιμνίου (των μεγιστάνων του συστήματος), γιατί ο Θεός λεηλατεί τη βοσκή τους». Η συνεχής εσωτερική υποτίμηση των νομισμάτων τους, οδηγεί στην επικείμενη αποκαλυπτική πλήρη κατάρρευση της αξίας τους: «στους δρόμους θα ρίξουν το ασήμι τους και κάτι το αποκρουστικό/ευτελές θα γίνει το χρυσάφι τους», μεγεθύνοντας την κρίση τους (Ιερ.50:11, 46:11, 51:39, 25:36, Ιεζ.7:19).

δ) το κατακαίνε με φωτιά; (ολοσχερή καταστροφή). Προσθέτοντας σφάλμα πάνω στο σφάλμα, οι ισχυρογνώμονες ηγέτες της γης καταφέρνουν να διαλύσουν και να εκμηδενίσουν από μόνοι τους, κάθε δύναμη, αρχή, εξουσία και θεσμό του πληγωμένου συστήματός τους «ο άφρονας σταυρώνει τα χέρια του και τρώει την ίδια του τη σάρκα», καθιστώντας -κατά γράμμα- τα πρώην «αντικείμενα καύχησης» του κόσμου «αντικείμενα κατάπληξης», σε μία ώρα! Η ημέρα της παταγώδης συντριβής και του διασκορπισμού της δύναμης των βασιλείων της γης και της δόξας τους «οι πόλεις των εθνών έπεσαν.., τα έθνη θα γίνουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ!», θα ρίξει τους ανίσχυρους πλέον λάτρεις του ζοφερού αυτού κόσμου σε μεγάλη θλίψη «κλαίνε και να πενθούν για την απώλεια τού τόσο μεγάλου πλούτου τους» (Ψαλμ.69:27, Α΄ Κοριν. 15:24, Αποκ.16:19, Αβδιού 1:16, Αποκ.18:15).

Για αυτό ήρθα στον κόσμο, ώστε να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια.

Όποιος είναι με το μέρος της αλήθειας ακούει τη φωνή μου.

Η κατανόηση του παράδοξου τέλους του σημερινού κόσμου από τους ίδιους τους ηγέτες της γης (Ιεζ.23:24): θα τον κρίνουν με θηριώδης κρίσεις (με πρωτοφανή βαρβαρότητα και παραφροσύνη), βοηθά τον φρόνιμο άνθρωπο να διακρίνει πως η σωτηρία της ζωής του δεν βρίσκεται στα ψεύτικα πράγματα-είδωλα αυτού του κόσμου, ούτε στις ανθρώπινες κυβερνήσεις της γης, αλλά ενυπάρχει στη δύναμη του Θεού να πραγματώνει με μοναδικό τρόπο το Λόγο Του. Γι' αυτό η προσοχή και η κατανόηση της εκπλήρωσης των σημείων της συντέλειας του κόσμου «οι κρίσεις σου είναι σαν το φως που προβάλλει», εδραιώνει την πίστη στο ζωντανό Λόγο Του Θεού, ως το μόνο μέσο για να μπορέσει να βγει κανείς από αυτόν τον καταδικασμένο σε θάνατο κόσμο, αδιατάρακτος και ζωντανός.  

Σήμερα, αλήθεια είναι πως οι πλούσιοι παρέρχονται σαν άνθος της βλάστησης, διότι ανέτειλε ο ήλιος (ο δίκαιος κριτής Χριστός) με την καυστική του θερμότητα (για να δοκιμάσει τη γη με φωτιά/κρίση) και η βλάστηση (κάθε ανθρώπινη σάρκα) ξεραίνεται (μαραίνεται) μέσα στις ασχολίες (ανησυχίες) της ζωής του και το άνθος (ο ένδοξος πλούτος του, το καύχημα των έργων των χεριών του), πέφτει (συντρίβεται) και η ωραιότητα της εξωτερικής τους εμφάνισης χάνεται «όλοι σαν ένδυμα θα φθαρούν και θα φτάσουν στο τέλος τους». Ναι, αλήθεια είναι πως σήμερα αποδεικνύεται ότι το λύτρο της ψυχής του ανθρώπου είναι ο πλούτος του «τι ωφελεί τον άνθρωπο το να κερδίσει όλο τον κόσμο (συσσωρεύοντας θησαυρούς για τον εαυτό του) και να ζημιωθεί τη ψυχή του; Ναι, αλήθεια είναι πως σήμερα αποδεικνύεται ότι τα πλούτη, όσα κατάπιανε, τα ξερνάνε, από την κοιλιά τούς τα βγάζει ο Θεός «η ημέρα του Κυρίου έρχεται σαν λεηλασία εναντίον του ισχυρού και του καταφύγιού του». Το ύψος (η υπερηφάνεια) του ανθρώπου θα υποκύψει και η έπαρση των ανθρώπων θα ταπεινωθεί «θα ανατρέψω το θρόνο των βασιλείων και θα αφανίσω την ισχύ των βασιλείων των εθνών… και ο καθένας θα πέσει από το σπαθί (το μίσος, την κακία) του αδερφού του». Τα έθνη θα δουν και θα ντροπιαστούν για όλη τους την κραταιότητα. Τα πτώματα των ανθρώπων θα πέσουν σαν κοπριά πάνω στην επιφάνεια του αγρού και σαν σειρά από φρεσκοθερισμένα σιτηρά πίσω από το θεριστή, χωρίς να υπάρχει κάποιος να τα μαζέψει «η απληστία αφαιρεί την ζωή εκείνων που κυριέυονται από αυτή». (Ιώβ, 20:15, Ησαΐας, 13:6, Αμώς, 5:9, Αγγ. 2:22, Ζαχαρ. 11:9, Ιωήλ, 1:15, Β΄ Πέτρου 3:10, Μιχ.7:16).

Για όσο λοιπόν λέγεται ακόμη το σήμερα, ο Θεός καλεί ξανά και ξανά τον άνθρωπο να ακούσει (να πιστέψει)  τη φωνή της αλήθειας που βρίσκεται στο Λόγο Του: Τώρα, οι ενέργειές σας, σας έχουν περικυκλώσει (Ωσηέ, 7:2). Καθυστερήστε (παρατείνεται την κατάρρευση τού βδελυρού και ξοφλημένου κόσμου σας) και νιώστε κατάπληξη. Εκείνος που προσφέρει βοήθεια θα σκοντάψει, και εκείνος που λαβαίνει βοήθεια θα πέσει, και όλοι  αυτοί θα απολεσθούν μαζί «οι πονηροί θα πέσουν όλοι μαζί μέσα στα ίδια τους τα δίχτυα». Δείτε! Συμφορά θα προχωρεί (θα εξαπλώνεται) από έθνος σε έθνος. Η μελωδία των τυραννικών ανθρώπων καταπνίγεται.., όμως, οι φτωχοί της ανθρωπότητας θα ευφρανθούν με τον Χριστό και ο αθώος θα χλευάσει, επειδή ο τύραννος θα φτάσει στο τέλος του. Πράγματι οι ενάντιοί τους εξαλείφτηκαν «τα έργα αυτού του καταδυναστευτικού συστήματος θα γίνουν σαν σκόνη, τα πόδια του ταλαιπωρημένου, τα βήματα των ασήμαντων θα τα καταπατήσουν» (Ησαΐας 26:6, 25:5, 31:3, Ψαλμ. 141:10, Ιώβ, 22:19).

“Δείτε!   Ο  Ιησούς  Χριστός  πηγαίνει  μπροστά  από  εμάς”

Είναι γεγονός πως η κρίση ταράζει τη θέση που βρίσκεται ο καθένας μας (Αββακ.3:16). Είναι παρηγορητικό όμως να γνωρίζουμε σήμερα, πως ο φιλεύσπλαχνος Θεός, μαζί με τον τρόμο της συμφοράς, την αγωνία, την θλίψη, την εγκατάλειψη, την απόγνωση και την ταπείνωση, που φέρνει η πτώση αυτού του βαθιά διεφθαρμένου παραπλανητικού συστήματος πραγμάτων γύρω μας, απεργάζεται τη σωτηρία μας, με σκοπό τη ζωή «όταν κρινόμαστε, διαπαιδαγωγούμαστε από τον πνευματικό μας Πατέρα, για να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο». Είναι αλήθεια πως, όταν αντιμετωπίζουμε μεγάλες στενοχώριες αναζητούμε τον Θεό (Ωσηέ, 5:15). Μέσα στις θλίψεις μας, η διάνοιά μας αφυπνίζεται από την υπόμνηση των άδικων παθών του Χριστού. Μας κάνει να σκεφτούμε πως επειδή υπέφερε ο ίδιος με όσα δοκιμάστηκε, είναι ικανός να βοηθήσει κι εμάς που δοκιμαζόμαστε. Το να βλέπουμε το Χριστό αρχηγό και οδηγό της ταλαιπωρίας μας, μας δίνει θάρρος και υπομονή να αντέξουμε την ημέρα της στενοχώριας μας (Αββακ. 3:16). Μας πείθει να αφήσουμε πίσω, τα ανίκανα να μας διασώσουν πράγματά μας «αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει το ξύλο του βασανισμού του κάθε ημέρα και ας με ακολουθεί συνεχώς», προσβλέποντας να ζήσουμε κι εμείς αιώνια μαζί του μια νέα ζωή σε μια νέα γη και νέο ουρανό, απαλλαγμένη από το δάκρυ, το πένθος, τον πόνο, την κραυγή και το θάνατο, μια για πάντα, μαζί με άλλους δίκαιους ανθρώπους, υπό τη δίκαιη Βασιλεία/διακυβέρνηση του Θεού. Γι’ αυτήν την ελπίδα ο Θεός διαβεβαιώνει: «Δείτε! Οι δούλοι μου θα φάνε, αλλά εσείς (που αγαπάτε τη ζωή και τα πράγματα αυτού του κόσμου), θα πεινάσετε. Δείτε! Οι δούλοι μου θα πιουν, αλλά εσείς θα διψάσετε. Δείτε! Έρχονται ημέρες κατά τις οποίες θα στείλω πείνα πάνω στη γη, πείνα όχι για ψωμί και δίψα όχι για νερό, αλλά για ακρόαση των λόγων του Θεού. Δείτε! Οι δούλοι μου θα χαρούν, αλλά εσείς θα ντροπιαστείτε. Δείτε! Οι δούλοι μου θα κραυγάζουν με ευφροσύνη λόγω της καλής κατάστασης της καρδιάς «το ποθούμενο, όταν πλησιάζει, είναι δέντρο ζωής», αλλά εσείς θα βγάζετε κραυγές εξαιτίας του πόνου της καρδιάς «η προσδοκία που αναβάλλεται αρρωσταίνει την καρδιά» και θα θρηνείτε γοερά εξαιτίας της συντριβής του πνεύματος».

Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έστειλε τον ίδιο του τον γιο Ιησού Χριστό στη γη, με σώμα όμοιο σε όλα με το δικό μας φυσικό σώμα, για να γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι και μάλιστα εκείνοι που θα πιστέψουν σ’ Αυτόν που αντανακλούσε το Πνεύμα του Πατέρα του, τη δύναμη που έχουν τα λόγια του Θεού να απελευθερώνουν το ανθρώπινο σώμα από τη δουλεία στην αμαρτία, το φόβο του θανάτου και το θάνατο (Ρωμ.8:3, Φιλ.2:7, Β΄Κοριν.13:4, Ιωάν.6:63). Προς τον σκοπό αυτό, ο Χριστός θυσίασε οικειοθελώς την αναμάρτητη ζωή του στον θάνατο, αποδεικνύοντας ο Θεός με την ανάστασή του την αλήθεια των λόγων του: πως όσοι ακούν και τηρούν το Λόγο του Θεού μπορούν να σωθούν από το θάνατο και να ζήσουν για πάντα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Χριστός έγινε ο πρώτος γιος μεταξύ των πνευματικών παιδιών του Θεού που γεννιούνται, που αποκτούν ζωή από το Θεό, επιβεβαιώνοντας ότι «το πνεύμα είναι αυτό που δίνει ζωή, η σάρκα δεν ωφελεί καθόλου». Σύμφωνα λοιπόν με τη δικαιοσύνη του Θεού, όσοι ακούν την φωνή του Χριστού, ακολουθούν δηλαδή το παράδειγμα υπακοής/πίστης του στις εντολές του Θεού, ακόμη κι αν πεθάνουν θα αναστηθούν σε ζωή και όσοι απομείνουν ζωντανοί μέχρι το τέλος αυτού του κόσμου δεν πρόκειται να πεθάνουν ποτέ «διότι όποιος βρίσκει εμένα θα βρει ζωή». Έτσι, ο Θεός με το Χριστό, κατορθώνει να βάλλει στη διάνοια και στην καρδιά των ανθρώπων που είναι με το μέρος της αλήθειας, το Πνεύμα Του, το ίδιο το θέλημά Του: το να θέλουν και να εργάζονται το καλό, ώστε σε ενότητα με τον Χριστό, οι δίκαιοι να ζήσουν μέσω (έργων) πίστης.   
Για όσο λοιπόν διαρκεί η καταδίκη αυτού του πονηρού κόσμου, ο Χριστός αποδεικνύεται θαυμαστό φως, αποκάλυψη, μάρτυρας, πιστό σημείο, θησαυρός αληθινής γνώσης και καλών νέων σωτηρίας, ανάμεσα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που προτιμούν να υποφέρουν άδικα, παρά να πράξουν το κακό στον πλησίον τους, επειδή αγαπούν το καλό. Στον κόσμο έχετε θλίψη, αλλά πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο».